Welkom op www.mckleuver.nl
Recentelijke artikelen

Hoe puur autisme is
Heb jij weleens een feedbacktraining gevolgd? Samen met mijn collega’s heb ik dit mogen ervaren. Feedback is meer dan enkel kritiek geven. Dat is het

Niet langer meer een recht | Column
De wereld is in shock. De nieuwswebsites staan daarom ook vol met wereldschokkend nieuws. Ik denk aan de fotoreportages van mijn favoriete krant, de NRC.

Niet denken dat het tegenzit | Geluk
Wat ik graag wil doen, is een cursus therapeutisch schrijven geven. Schrijven kan helpen om vaker positieve gedachten te hebben. Daarvan heb ik er nu

Gepakt door het virus | Column
Bep Lachebek en Oma Oortjes. Ken je deze typetjes? Zij komen uit de voorstellingen van comédienne Tineke Schouten. Samen met mijn ouders ben ik vorige

Wat kies ik? Wat kies jij? 49 vragen-challenge
De onderwerpen voor een nieuw artikel zijn niet op. Maar ik had wel moeite met kiezen van eentje voor deze vrijdag. Een half artikel schrijven

Hoe de tijd warm voorbij gaat | Column
Het is zondagochtend wanneer ik voor de computer heb plaatsgenomen. Word staat met een leeg blad voor mij open. Op dat moment denk ik aan
Gedichten
De avond is stil in januari
En ik zit net op de bank
Mijn voeten liggen, mag niet, op tafel
Ik kijk in een flikkerlichtje en hoor gejank
Licht beweegt mee op de wind
Het oranje vlammetje speelt bewust
Net alsof wij Rummikubben
En jij zacht haar lippen kust
Hier op de bank, kaarsvet, heel dichtbij
Voel ik de stilte diep in mij
Een moment van totale rust
Door het flikkerlichtje wat beweegt, zo vrij
Als ik geen eerste zin vinden kan
Dan rollen de woorden van me weg
Een gevoel van leegte, wat moet ik dan
Ik kan niet kijken, niet over de heg
In de verte klinkt er een vage rijm
Geen woorden en toch in perfecte harmonie
Het is een geheel, vastgemaakt met lijm
Zou het dat zijn, een strategie
Ik neurie de dag voorbij
Er is geen tekst te vinden
De heg gesnoeid, liet de zon vrij
Om te zoeken, de woorden te verbinden
Op de vensterbank ligt een dode bloem
In de kamer waar ik ben opgegroeid
Thuis, zoals ik het hier noem
Een haven waar liefde voortvloeit
Voorzichtig neem ik het steeltje in de hand
Breekbaar als vallende sterren
De bloem verwijdert van de plant
Nooit meer hier tot dusverre
Met een lach kleurt het hier rozeachtig
De roos gered in een glas
Nog altijd even krachtig
Een nieuwe fase, nooit meer zoals het was
Een bankje van houten planken
In een omgeving van boomstammen
Waar een roodborstje fluit
En waar een wolf huilt
Een waterig zonnetje verlicht de takken
Als ik ga zitten op dat bankje
Kom jij dan op me afgelopen?
Dat is het enige waar ik op kan hopen
Ik schuif alvast een stukje op
Je komt naast me met een lachje
Het is stil met de wind
Mijn hart klopt met de snelheid van een sprint
In gedempte duisternis
Zweef alleen jij
Door de lucht
Met lichte vleugels
Je straalt openlijk
Vrij zonder zon
Bloem tot bloem
In nachtelijk licht
Helder ben jij
Onverwachts voorbij gekomen
Witte vleugels hoop
Lichtgevende toevluchtsvlinder
Daar hol ik dan in het midden van de lijnen
Bezig met het ontwijken van de mijnen
Niet naar links, niet naar rechts
Maar ook rechtdoor is even moeilijk
Ik zit opgesloten in een heel groot spinnenweb
Waar het plakt – niet echt – maar grandioos nep
Het houdt mij in een eigengemaakte greep
Wat mij peinigt als het slaan van een zweep
Er plakt iets aan mij – van alle kanten
Voel ik het spinnenweb op mij afkomen van de zijkanten
Ik sla terug – tevergeefs gevangen
Mezelf niet kunnen redden – opgelost verlangen
Hier zit ik dan
In mijn eentje
Op de bank
Mijn ogen gesloten
Achter handen verborgen
Zie ik beelden
In mijn kop
Die ik het liefste
Ver verdring
Heel diep verstop
Emoties gaan uit
Na geluidloze tranen
Zit mijn keel
Met een prop
Dichtgedrukt