De auto had ik geparkeerd aan de rand van een meer. Ik tikte met mijn vingers op het stuur. Ik had nog geen moment nodig om uit de auto te komen, want zij kwam op de fiets. Lang heb ik niet op haar hoeven wachten, maar mijn handen plakte toch wat aan elkaar. Ze lachte heel sympathiek. Daar hou ik van, dacht ik bij mezelf. En een gesprek beginnen ging hartstikke goed. De volgende keer dat we elkaar zagen gingen we frietjes eten. Dat was vooral heel erg lekker, maar betekende wellicht ook het eerste scheurtje in de vriendschap. Autisme, afspreken en afspraken maken gaan goed samen. Toch gaat het niet altijd vanzelf.
De drie a’s zorgt voor onenigheid. Ik wil graag afspreken met anderen, maar ik word hierin geleid door gedachten. Gedachten die twijfels hebben of ik dat goed kan, of mijn eigenwaarde niet wordt belemmerd. Of de ander het wel prettig vind om bij mij te zijn. Desondanks vind ik het juist leuk om mogelijke nieuwe vrienden te ontmoeten. Het maakt de dag lichter, want je kunt opnieuw met iemand beginnen. Toch zijn het maken van afspraken niet gemakkelijk. Enkel het plannen van een datum is vaak al een ding. Dan wil ik de handdoek al in de ring gooien, omdat ik niet de enige wil zijn die moeite doet. Het mooiste komt van twee kanten.
Lees ook: Basiskennis over autisme in persoonlijk sausje | Column
Uit chemie ontstaan
Het voelt alsof mij onrecht wordt aangedaan als iemand zijn afspraken niet nakomt. Er kan altijd iets tussenkomen of dat je van gedachten verandert, maar zeg het mij. Alleen op die manier weet ik het en kan ik jou helpen. En er is een kans dat ik mijzelf daar ook mee help. Ik zie het als een deel van de afspraak dat er verwachtingen worden uitgesproken. Het is fijn, maar dat hoeft niet. De meest mooie gebeurtenissen ontstaan immers uit chemie.
Autisme, afspreken en afspraken
Al met al bekijk ik het positief. Zowel als de afspraak doorgaat en ik een nieuwe vriendschap mag opbouwen, maar ook als deze wordt afgezegd. Dan heb ik een leeg gat die ik echt wel kan opvullen. Het is een kwestie van omdenken. Al vind ik dat op zo een moment vaak lastig, van de teleurstelling. Ik sloot je op in mijn armen. Duwde je weg uit mijn armen, maar raakte je nooit kwijt uit mijn gedachten. Uiteindelijk komt het erop neer dat het gaat zoals het gaat. Blijf jezelf, want je bent goed genoeg voor jezelf. En daarmee dan toch ook voor anderen?
8 Comments
Wat omschrijf je dit helder. Voor mij is autisme een erg onbekend terrein. Goed dat er een basisboek is om het te herkennen. Leuke blog heb je!
Wat goed geschreven. En zo is het maar net. Blijf dicht bij jezelf.
Oei, klinkt allemaal ingewikkeld. Ik ben eerder heel sociaal en zit in veel verenigingen dus afspraken is helemaal geen probleem hier.
Wat schrijf je dat mooi
Ben er niet heelhuids meebekend
Ik weet wel dat het erg zwaar is als je bijv kind hebt
Dat heb je mooi neergeschreven. ik kan er ook niet tegen dat iemand zijn afspraken niet nakomt
als er afsprakengemaakt worden is het denk ik voor iedereen fijn als die heel duidelijk zijn !
Heel mooi geschreven. Ik heb dan wel geen autisme maar ik heb wel een vriendin en een collega die het wel zijn en ik herken het wel. Ik kan er zelf ook absoluut niet tegen. Voor mij voelt dat aan als een echte vertrouwensbreuk.
je verwoord het mooi en afspraken maken is alleen maar fijn want dat schept duidelijkheid en dat is niet alleen voor mensen met een autisme fijn maar ook voor andere 😉