Gelukkig zijn met autisme – het is even wennen

Een goede nachtrust is altijd welkom. Wanneer ik uitgerust mijn ogen open doe en zie dat de zon schijnt, is de helft van de dag al in orde. Gelukkig zijn met autisme is een vak apart. Gelukkig zijn is namelijk een ongrijpbaar begrip, want iedereen verstaat hier iets anders onder. Persoonlijk voel ik mij zeer gelukkig, maar heb ik mij aangeleerd om dat ook te denken als er tijden zijn waarin ik mij minder prettig voel. Alles wat is nieuw is, is even wennen. De afgelopen twee weken heb ik daar vaker over nagedacht, want er gebeurde heel erg veel.

‘Ik heb heel veel geluk,’ is een zinnetje wat ik steeds vaker mijn mond uitpers. De laatste jaren heb ik veel geleerd, want mezelf ken ik echt héél goed. Ik heb grote stappen gemaakt in vele opzichten. Zoals persoonlijke ontwikkeling, zelfredzaamheid en op het werk. Ik heb (niet) geleerd dat ik daar zelf hard voor heb gewerkt, want ik ga mee met de flow. Op dit vlak is er veel zelfreflectie nodig om te erkennen dat ik het helemaal zelf heb gedaan, met een beetje hulp. Gelukkig zijn met autisme is inderdaad even wennen. Het is net veters strikken. Eerst kun je het niet en door veel te oefenen heb je uiteindelijk niet meer door dat je het lukt.

Samen gelukkig zijn met autisme – nee

Autistische mensen zijn vaak juist heel erg vrolijk. Alleen ben ik nog steeds van mening dat je dezelfde bevolkingsgroep niet bij elkaar neer moet zetten. Waarom dit mijn mening is, ga ik toelichten. Ik denk dat personen meer leren van elkaar als je de samenleving in het klein kan nabootsen. Een beetje een Utopia-achtige setting. Buiten de deuren van de dagbesteding loopt het gehele volk ook door elkaar. Waarom moeten autisten dan gezamenlijk aan doelen werken? Ik heb geleerd om beter met mezelf om te gaan, maar ik heb mij daar heel vaak ook geïrriteerd.

Dat er de afgelopen weken veel is gebeurd, ga ik niet ontkennen. Met veel liefde heb ik mij in verschillende zaken gestort. Ik heb een paar seconde getwijfeld of ik gelukkig ben en ik heb ook gedacht dat ik meer autistisch ben geworden. Wat een gedachten. Ik ben blij, en eraan toe, dat de komende weken minder druk zijn. De eerste stap: goede nachten doorslapen en wakker worden met de zon en een lach.