Voor alle individuen is autisme anders. Hoewel symptomen vastgesteld staan om te kunnen afvinken, vind ieder persoon met autisme andere dingen fijn of vervelend. Net als mensen die niet met autisme zijn belast. Het spectrum is wekelijks in het nieuws te vinden. Onder meer met persoonlijke verhalen, nieuwe kennis over wat er in de hersenen gebeurd, maar ook over initiatieven. Ik heb het eerder nooit zo gemerkt, wat het schoolsysteem doet in de hersenen van een autist. Echter is het wel een mooi onderwerp, maar niet gemakkelijk om te veranderen. Ik neem je mee in hoe ik een typische schooldag heb ervaren.
07:00 uur: klaar om te gaan
De tanden gepoetst na het ontbijt. De ingepakte schooltas van de vorige avond is voorzien van lunch, tussendoortjes en drinken. Daarop volgde het vastmaken van de schooltas op de fiets, even zwaaien naar familie en gaan. Ongeveer 40 minuten fietste ik over de 13 kilometer naar mijn middelbare school. In mijn hoofd streepte ik de dorpen af die ik passeerde. En lekker bellen om in te halen, want wat fietsen al die brugklassers langzaam.
08:00 uur: uitgerust beginnen
Mijn schooltas stond klaar voor het lokaal van mijn eerste les. Gek genoeg struinde ik al door de gangen van de school nog voordat de anderen aanwezig waren. Rond acht uur werd het drukker, maar daar had ik nagenoeg geen last van. Want ik was al tot rust gekomen door het kwartiertje dat ik besteed had op school.
10:30 uur: de eerste informatie opgeslagen
De eerste twee lesuren van de schooldag waren voorbij. Een school geeft veel prikkels. Namelijk het luisteren naar de uitleg, opdrachten maken en geluiden in de klas. De geur van zweet in het klaslokaal. Bij een beurt in de klas, om een vraag te beantwoorden, klapte ik dicht. Wat het schoolsysteem doet voor een autist is overmatig prikkelen, wat het niet makkelijker maakt.
11:45 uur: lachen of niet
De middagpauze komt eraan. Externe prikkels zijn erg, maar interne prikkels kunnen nog veel erger zijn. Zoals trek hebben, want dat beïnvloedde mijn gevoel derhalve. Net voor de middagpauze lijkt een korte dip heel normaal. Het was lachen of even niet. Waarschijnlijk hielp het niet dat ik school erg serieus oppakte. Ik voelde mij daar op mijn plek en dan wil je je best doen. Vooral deze drang lag erg hoog.
13:30 uur: het vierde lesuur
Lesuren op mijn middelbare school duurden 75 minuten en dat was echt relaxt. Na de uitleg en de opdrachten was er tijd om aan het huiswerk te beginnen. Het probleem van de middag is dat de rek er een beetje uit is. Concentreren wordt lastiger. Heel belangrijk is ook om te weten dat alle prikkels zoveel mogelijk verzameld worden in de hersenen, waar niet altijd direct een plek voor kan worden gevonden. Emoties kunnen eerder loskomen. Bijvoorbeeld boos worden wanneer iets niet lukt, of dat het niet gaat zoals ik het eerder had bedacht.
16:00 uur: hoofd leegmaken
Het einde van de schooldag. Met het hele hoofd vol aan informatie en indrukken terug op de fiets naar huis. Dat maakte mijn hoofd leeg, maar zodra ik thuiskwam, was ik nog niet aanspreekbaar. Tot aan het avondeten ging ik naar mijn kamer om mijn eigen dingen te doen. Een beetje op de computer of iets kijken op televisie. De drempel om iets te doen, ligt bij mij heel erg hoog. Uit gesprekken heb ik begrepen dat anderen zo overprikkeld zijn, dat hun avonden leeg moeten blijven. Omdat ze anders niet een nieuwe schooldag aankunnen.
19:00 uur: wat het schoolsysteem doet voor een autist
Iemand zit in een sportschool (mij niet bellen). De ander heeft een avondje met vrienden. Het voelde alsof het in was om met je leeftijdgenoten een wandeling te maken. Echter was dat het niet voor mij op doordeweekse dagen. En maar blokken, blokken, blokken. Achteraf kan ik mij naast scouting geen enkele andere hobby bedenken die ik toen deed. Op een avond judoën in de week na.
Het schoolsysteem blijft vast nog lang zoals het nu is. Ik wil alleen vragen aan scholen en de overheid om te letten op hen die daar niet inpast. Voordat nog veel meer leerlingen verzuipen in een systeem dat hen niet helpt. Wat uitermate zonde is van alle talenten die nu niet benut worden. Wat kan een school doen om te zorgen dat leerlingen die dat nodig hebben, ook op school blijven? Bijvoorbeeld door tijd te krijgen om terug te keren in de les. Of wellicht een aangepast rooster. Maar ook dit zal voor eenieder anders zijn.
Uitgelichte afbeelding door Alex Simpson op Unsplash.
12 Comments
Interessant om te lezen. Er zijn zoveel kinderen die om welke reden dan ook niet in het standaard systeem passen. En school is zo’n groot deel van het leven van een kind dat het echt vergaande gevolgen kan hebben wanneer het systeem niet bij het kind past. Je geeft eigenlijk ook al aan dat jij een paar uur nodig had na school om bij te komen en andere kinderen zelfs hun hele avond vrij moesten houden. En dan hebben we het nog niet eens over hoe ongelukkig een kind kan zijn wanneer het systeem niet goed aansluit. Ik vind dat er beter gekeken moet worden naar onderwijssystemen.
Ik heb Niet Aangeboren Hersenletsel en dezelfde prikkels die jij ervaart w.b. geluid, reuk, zien en voelen. Het zijn veel stoorzenders die ervoor zorgen dat je focus minder kan worden.
ja maatwerk lijkt sowieso onmogelijk in deze tijd…dat er maar snel weer structuur en overzicht mag zijn
Jeetje Mitchel, ik had geen idee. Wat is het ontzettend goed om te lezen hoe iemand zich voelt en wat veel prikkels kunnen doen. En natuurlijk is niet iedereen hetzelfde. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Of gewoon ieder persoon heeft zijn eigen dingen. Zonder er meteen een label op te plakken. Ik vind dat de scholen hier alert op moeten zijn. Want ieder kind is anders. Generaliseren is zeker niet de oplossing. Goede blogpost!
Mooi en uitgebreid artikel. 👍. Inderdaad kan het huidige systeem voor veel problemen zorgen als het niet bij je past. Het zou inderdaad mooi zijn als ze voor die leerlingen de juiste individuele uitzonderingen kunnen maken zodat iedereen op het voor hen hoogste niveau kunnen presteren
Interessant om te lezen hoe jij met jouw autisme naar school gaan ervaren hebt. Mooi beschreven
een mooi en waardig pleidooi, ik sta er van harte achter: onderwijs moet doenbaar zijn voor iedereen
Daar staan heel veel mensen niet bij stil. Laat staan je medepubers. Op die leeftijd is het al heel wat om te overleven. Iemand met een vorm van autisme heeft het extra zwaar. Aangepaste roosters zou misschien wel een optie kunnen zijn. Maar is zoiets in te passen in de huidige maatschappij? Overigens ben ik van mening dat de manier van lesgeven met aan het einde van de vier/vijf/zes jaar een examen erg ouderwets is. Daar zijn echt nog heel veel punten op te halen.
Goed blog om ook dit soort onderwerpen onder de aandacht te brengen.
Heel interessant om te lezen. Je hebt alles zo duidelijk beschreven. Jammer dat niet alle scholen hier aandacht aan besteden, dit zou juist meer moeten gebeuren.
Interessant om te lezen hoe jij je schooltijd hebt ervaren. Ik denk dat het tegenwoordig nog steeds een hele klus is voor scholen om te bedenken hoe dergelijke kinderen te ondersteunen. Ik snap wel dat het een hele kluif is, maar zeker belangrijk.
Wat heb je dit goed uiteengezet, ik vind het heel interessant én fascinerend om het brein van iemand met autisme nog beter te kunnen begrijpen.
Ik heb cp (hersenverlamming) en ik herken mezelf in het artikel.