Vandaag een artikel met een minder leuk onderwerp: de dood. Als eerste wil ik hierover zeggen dat iedereen zelf mag weten hoe de dood voelt en zijn eigen opvattingen mag hebben over wat er na het leven op aarde is. Ik dacht dat ik hier maar het beste mee kon beginnen, want mijn opvattingen over een volgend leven zijn nogal miniem en kunnen kil overkomen. Dus je bent bij deze gewaarschuwd als je besluit om verder te lezen.
Het proces van doodgaan
Er is een periode geweest dat ik heb opgezocht hoe het lichaam reageert op het leven verlaten. We weten allemaal dat de handen koud als ijs worden en dat de hartslag niet meer te voelen is in de pols. Maar wist je dat het lichaam enkele uren voor het (natuurlijk) doodgaan zich al voorbereid? Doordat een persoon minder eten en drinken nodig heeft, wordt de bloedsomloop trager en beginnen de handen, voeten en de neus kouder te worden. De huidskleur begint te veranderen, omdat er paarsblauwe plekken verschijnen. Eén voor één beginnen de organen hun werking te verliezen en uiteindelijk is een persoon overleden wanneer zijn of haar laatste adem is uitgeblazen.
Doodgaan is heel lang slapen met gesloten ogen.
Als je de ogen sluit..
.. dan is het zwart. Dit is de kern van het artikel, want ik geloof niet in een witte poort of in een grot vol met lava. Hoewel ik zeker spiritueel ben ingesteld, geloof ik alleen dat dit geld voor de tijd dat we op aarde rondlopen. Hier kunnen we naar de sterren kijken en onze handen slaan om een steen waarvan je een goed gevoel krijgt. Maar op het punt dat je een laag grond op je hebt, heb je er echt niets aan. Ik ben er sterk van overtuigd dat alles bij mij blijft. Mijn hart blijft in mijn borstkas en ik geloof er ook echt in dat mijn ziel op aarde blijft. Netjes aan het rusten in mijn lijf.
Lees meer: Column: kaarsvet, kaarsvet, spijkertje erdoor
De dood en mijn eigen opvattingen
Eigenlijk helemaal niets spannends. Of misschien toch wel? Elk inidividu heeft, moet en mag zijn eigen opvattingen hebben en dat is juist goed. Omdat we als mensen nooit op elkaar lijken en een eigen mening hebben. De dood en mijn eigen opvattingen zijn daarom ook van mij, maar dat wil niet zeggen dat we elkaar hier niet over kunnen bevragen, toch?
Geloof jij in een volgend leven?
