Het liefste wil ik het fantastisch doen

Ben jij van nature relaxt aangelegd of meer als een stresskip? Voor mij geld dat laatste. De dingen die ik doe, wil ik het liefste fantastisch doen. Onderhand heb ik geleerd dat voldoende ook goed kan zijn, maar dat heeft even op mij in moeten werken. Misschien nog steeds juist, want ik ben bedreven om alle taken die ik bezit op mijn eigen creatieve wijze uit te oefenen. Je kunt wel zeggen dat ik last heb van faalangst en een drive om te bewijzen dat ik mijn werk goed doe. Terwijl dat niet aan de orde is, of hoeft te zijn.

Met een zes voor een proefwerk was ik echt niet tevreden. Dit moest het liefste afgerond een acht zijn. Terugkijkend was het wellicht goed geweest om in die tijd een faalangsttraining te volgen. Ik denk dat ik daar nu veel aan had gehad. Op elke plek waar je start, wil je jezelf opnieuw bewijzen. Toch? Ik tenminste wel. Momenteel ben ik meer dan een jaar werkzaam in mijn huidige functie. De complimenten wijzen mij de weg dat mijn werkzaamheden lekker gaan. Dingen kan ik op een andere manier gaan bekijken en ik zou moeten zien wat de gevolgen ervan zouden kunnen zijn. Maar ja, als ik dat niet ga zien, is dat maar zo.

Fantastisch, nog geloofwaardig?

Fantastisch is écht het woord van vandaag. Ik heb het zo vaak in verschillende gesprekken genoemd dat het voor mij niet meer geloofwaardig is. Geloofwaardig is het misschien ook. Door zo erg mijn best te doen dat het stresslevel hoog is (al valt dat goed mee), is de klap des te harder als iets niet lukt. De laatste maanden gaan het maken van keuzes mij makkelijker af. Hierbij probeer ik rekening te houden met de wensen van de organisatie en soms matcht het niet, maar dat is niet erg. Het is niet erg omdat iedereen dat eens kan overkomen. De stresskip in mij blijft zitten. Ergens moet deze toch een keer aan de oppervlakte verschijnen.