Kwaliteiten, interesses en je eigen ervaringen maken je een uniek mens. Dat is maar goed ook, want het zou saai zijn als we allemaal hetzelfde zijn. Wat eigenlijk gek is, omdat we zoeken naar herkenningspunten in anderen. We ontwikkelen een eigen karakter met eigenschappen die we kunnen bestempelen in goede en minder goede. De laatste categorie schaduwt de goede karaktereigenschappen. Ik kan er niet tegen als mensen naar de bekende weg vragen. Het zorgt bij mij voor een dosis irritatie, maar ik heb niet het idee dat zowel ik als de gesprekspartner er iets aan doen kan. Ik leg je uit wat ik bedoel.
Kribbig
Leven met patronen is wat ik doe. Tot afgelopen december was elk plekje van vijf minuten in mijn agenda opgevuld. Niet gezond en het constante ‘aan’-staan vermoeit ontzettend. Je kunt met mij gesprekken voeren, zoals dat niet met anderen kan. Op mijn goede momenten ben ik een sociaal dier. Anderzijds kan ik kribbig uit de hoek komen. Zo van: ‘Ja, dat weet je toch wel!’ Ik voel dit voornamelijk op momenten dat er naar mijn planning wordt gevraagd. Bijvoorbeeld als iemand op vrijdag vraagt naar wat ik ga doen die avond. Het antwoord blijft hetzelfde: scouting, want dat is al elf jaar vaste prik.
Doe je nou zo dom, of ben je nou zo dom?
Dat het niet lief is, weet ik. Gelukkig hoef je ook niet altijd lief te zijn. Ik heb de overtuiging dat emoties je overkomen. Maar ook dat je vanuit deze positie een reactie geeft. Dat is niet altijd verstandig en dan dienen kwaliteiten, interesses en ervaringen je wakker te schudden. Wat bij mij zo is, is dat naar de bekende weg vragen echt een rood kruis oplevert. Ik ga steigeren. Andere vragen waar ik niet blij van word, zijn:
- Moet je vandaag weer werken?
- Ben je alweer zo vroeg wakker?
- Wat had je vanochtend als ontbijt?
Patronen
Je ziet het. De vragen gaan voornamelijk over de patronen in mijn leven. Ja, ik moet vaak werken op die dagen en anders heb je allang gehoord dat ik vrij ben. Vroeg wakker ben ik altijd. Het is eerder een uitzondering als ik na zeven uur wakker word. Mijn ontbijt is altijd hetzelfde. Brood met hagelslag en op zondag croissantjes met aardbeien.
Naar de bekende weg vragen
Ik ben mij er goed van bewust dat het stellen van deze vragen onschuldig is. En dat het helpt om het gesprek verder te brengen, maar naar de bekende weg vragen is niks voor mij. Mijn theorie hierbij is dat dat komt, omdat ik veel informatie kan onthouden. En dan vergeet ik dat anderen niet zo in elkaar zitten. Een wereld van verschil. Mijn karakter is mijn karakter en deze komt met de goede en minder goede eigenschappen. Daar moeten we het beiden mee doen.
Een disclaimer voor hen die zich aangesproken voelt: ik vind je lief 😉
Uitgelichte afbeelding door Phil Hearing op Unsplash.
