Met een trillende pink begin ik aan dit artikel. Niet omdat ik mij schaam, omdat ik scout ben, maar vooral hoe de buitenwereld naar onze uniformen kijkt. Wellicht heb jij zelf een mening over ons? Vanuit mijn optiek deel ik het wereldje dat scouting heet. Ik denk dat jij denkt dat het er als volgt uitziet: scouts lopen in uniform, zijn een halve militaire organisatie en delen koekjes uit. Daarnaast zijn het mensen die knopen leggen en graag marshmallows roosteren boven het vuur. Bijna alles is helemaal waar, maar het militaire stukje door onze uniformen is wat mij betreft onzin.
Scouting is een groeiende organisatie en wij zijn nog modern ook. Hikes lopen worden uitgezet met een navigatiesysteem en de meest maatschappelijke thema’s komen ook in de scoutingwereld voor. Ik denk hierbij aan klimaat & milieu, de LHBT-community, maar ook modernisering in de ICT-branche. Het fijnste aan onze wereld is dat het vertrouwd is. Ik denk dat scouting één van de weinige verenigingen is waar iedereen zich thuis (mag voelen) voelt. Dat heeft zeker voordelen, zonder meer, maar de mensen die het niet snappen. Die kijken met een scheef oog naar ons. Zonde vind ik!
De mensen binnen scouting zijn uniek, want ieder heeft een eigen kwaliteit. Zoals iedereen dat natuurlijk heeft. Het is alleen van belang om de talenten goed te gebruiken. Vooral de activiteiten die wij doen zijn hier een goed voorbeeld van. Naast het vuur opstoken, zijn wij bewust van onze plek in de maatschappij. Maar ook wat wij doorgeven aan onze jongere leden. Zo leren wij over de natuur, hoe kaartlezen werkt en wat de krachten zijn van het scout zijn. Hoewel niet iedereen openlijk zijn uniform wilt laten zien, maak ik daar geen probleem van. Ik ben al 15 jaar trots dat ik bij zo’n mooie vereniging als scouting ben aangesloten.
Hoe kijk jij tegen scouting aan?
Wat mij betreft is die trillende pink niet meer nodig. Iedereen moet trots terug kunnen kijken op wat je als persoon hebt bereikt. Ongeacht aan welke vereniging je bent verbonden.
39 Comments
Ik heb niet zo veel met scouting eerlijk gezegd. Ik weet er simpelweg te weinig over om een mening te vormen. Ik houd echter wel van survival en dergelijke.
Ik vind het eerlijk dat je zegt dat je er te weinig weet om er een mening over te kunnen vormen. Al denk ik dat jij best wel iets denkt als je een club met deze uniformen langs ziet komen.
Erg goed dat je het zo naar je zin hebt bij scouting; 15 jaar al! Maar de tijd gaat ook zo vlug. Erg leuke hobby; sportief, sociaal en leerzaam! Mooi artikel!
terecht toch dat je trots bent en met trots je uniform draagt, zelf heb ik helemaal niks met de scouting, maar hier in het dorp is het booming. Ze zijn een grote groep en doen super leuke dingen.
Altijd fijn als een groep zo kan opleven! Dat brengt veel plezier in een vereniging. Hoop ik voor hen 🙂
ik heb ook niet zo veel met scouting, maar het is wel geweldig dat er allemaal leuke dingen worden gedaan en dat het er gezellig is
Ik ken scouting niet maar heb er wel van gehoord. Ik houd van uniformen.
Ik heb mijn kinderen altijd naar scouting ‘gedaan’ omdat ik het zo leuk vind. Ik vind het gezond en leuk vermaak en super dat je het heel lang kunt blijven doen.
Ja, dat is wel een groot voordeel. Je kunt bij wijze van spreken lid blijven totdat de kist komt :p
Ja, dat vind ik er leuk aan. Zo bouw je levenslange contacten op.
ik denk dat de scouting heel leuk kan zijn en het mooiste is wanneer je er mee opgroeit
Dat opgroeien is wel gelukt hoor 😉
Helemaal niks om je voor te schamen ook, mag je juist trots op zijn omdat niet veel mensen het doen. Scouting lijkt mij heel gaaf, zeker om de kleding en de speldjes natuurlijk. Leuke blog!
Ik heb echt geen speldjes op hoor! Dat zijn badges of insignes die ik in de afgelopen vijftien jaar heb verzameld of verdiend 🙂
Ik heb inderdaad altijd een vooroordeel gehad van mensen die scouting doen. IN dit artikel leg je gelukkig uit wat het inhoudt.
Haha goed hé? Het ligt vaak heel anders dan wat de buitenwereld denkt.
En zo is het maar net! Je kunt juist trots zijn dat je een scout bent! 🙂
Ik ben ook zeker een trotse scout! Sowieso.
Ik kon vroeger niet op scouting, weet ook niet of ik het gedaan zou hebben. Een paar klasgenootjes zaten erop en was toch wel een beetje jaloers op hun geweldige verhalen.
Oh zeker! Ik heb ook heel veel leuke herinneringen aan scouting die ik elk keer weer graag vertel 🙂
Hoe kom je aan je mening over hoe je dénkt dat buitenstaanders tegen scouting aankijken? Dat vind ik het meest intrigerend. Is dat wat je vaak hoort of ben je vooral bang dat mensen dat denken? Scouting, padvinderij, welpen: geweldig dat het jongeren naar buiten trekt, weg van hun schermpjes, dat het jongeren leert wat samenwerken is. Dus ik ben er positief over.
Ik ben niet bang wat mensen denken. Zelf ben ik zeer gelukkig op scouting en voelt het als thuiskomen. Maar vooroordelen over scouting zijn er zeker en dat komt voornamelijk doordat mensen niet weten wat wij precies doen. Mijn mening is dat daar best een programma op tv over mag komen 🙂
Ik heb er natuurlijk wel van gehoord, maar ik heb er eerlijk gezegd nooit iets mee gedaan. Ik vind het alleen maar mooi dat je zo vol passie kunt praten over iets waar je hart ligt. Dat is toch alleen maar goed? Waarom zouden mensen met een schuin oog naar scouting kijken dan trouwens? Waar gaan die vooroordelen over? En grappig van hikes uitzetten met een navigatiesysteem. Dat is wel even anders dan ‘oldskool’ met een kaart.
Ik denk dat de meeste vooroordelen gaan over onze uniformen en dat lees ik her en der ook in de reacties terug. Oldskool met een kaart kan ik ook hoor! Van alle markten thuis, maar ben wel een beetje een nepscout haha
Kan me daar eigenlijk niet echt over uitspreken – ik mocht van mijn ouders niet in de scouts – maar ik denk wel dat je daar leuke dingen ook kan leren 🙂
Bij de scouts gaan heeft me nooit echt aangesproken, kamperen & outdoors zegt me eigenlijk weinig. Ik zie wel in mijn vriendenkring hoeveel vriendschappen anderen eraan overgehouden hebben en dat vind ik wel heel mooi!
Vrijdagavond is ook eigenlijk vriendenavond. Beetje lollig doen met elkaar 😉
Ik moet eerlijk bekennen dat ik weinig op heb met uniformen voor kinderen, maar ik vind het principe van scouting in de zin van de activiteiten die er gedaan worden en dat kinderen dingen worden geleerd met betrekking tot overleven en natuur vind ik wel een goed initiatief.
Dat uniform stelt niet veel voor hoor. Maar in het openbaar geeft het wel een stukje van sfeer. Om het zo maar te zeggen. Met de kinderen in de natuur zijn is echt heel prettig en vooral leuk!
zelf ben ik niet echt bekend met de scouting, maar ik ken wel veel mensen die wel aan scouting doen. Ik denk sowieso dat sociale activiteiten een goede basis zijn voor kinderen en hun ontwikkeling. Zelf snap ik alleen het uniform van scouting niet echt. Dit doet me meer een beetje denken aan kostschool.
Zelf heb ik niet zoveel met scouting, maar mijn buurjongen ging vroeger wel vaak. Ieder zijn ding toch? Ik denk dat het met name belangrijk is dat we iedereen in zijn waarde laten, zodat iedereen zichzelf kan zijn. Zelf sta ik niet negatief tegenover de scouting, maar ik vraag me wel wel oprecht af waarom sommigen daar wel negatief over zijn. Merk jij veel negativiteit in je omgeving van mensen die een oordeel hebben over scouting?
Op zich niet veel negativiteit, maar wel dat mensen schuin kijken als je vertelt over scouting. Daar trek ik mij niks van aan, want ik ben zeer gelukkig. Wat mij wel opvalt is dat mensen soms verbergen dat zij op scouting zitten. Jammer vind ik dat.
Ik vind scouting leuk. Lekker buiten zijn en spelen en knutselen met wat de natuur te bieden heeft. Ik vind alleen een roze uniform niet zo bij scouting passen. Geef toch de voorkeur aan de neutrale beige outfit.
Roze uniformen? Die heb ik nog nooit gezien! Degene die het meest ‘standaard’ zijn, zijn rood, groen, beige en brique rood.
Zelf heb ik nooit aan scouting gedaan, ik ben niet zo’n buiten type. Maar als ik naar mijn zoontje kijk! Die is graag buiten en wil graag alles ontdekken. Ik denk dat het voor hem wel heel leuk is! En wat betreft de uniformen, als het erbij hoort dan hoort het erbij! Met waterpolo droegen we altijd gekke mutsjes 😉
Leuk! Ik heb genoten van mijn jaren bij de scouting. Met dodenherdenking denk ik sowieso vaak terug aan het uren lang ‘strak in t uniform’ pal in de zon staan tot we de krans neer mochten leggen bij het monument.. Indrukwekkend was dat. Scouting maakt je bewust van een hoop zaken. Ook heb ik er mijn richtingsgevoel (op zn minst gedeeltelijk) aan te danken: we hadden nog geen ‘navi’ namelijk; alles moest met de kaart (die dan snel in mijn handen werd gedrukt, haha). Ik ben alleen even de naam van m’n laatste rang kwijt, jammer – maar de normen en waarden die ik er heb opgedaan zijn er bijna allemaal nog 🙂 En wat betreft de kijk van non-scouts: niemand verwacht het van me, maar ik wordt er nooit op aangekeken 😉
De basis is licht militairistisch. Dat zie je nog terug in kleding, batjes verdienen, de dag opening, sluiting, de vlag hijsen. Aan de ene kant zeer geschikt voor mensen de duidelijke grenzen nodig hebben. Aan de andere kant jou grens leren kunnen en die van een ander niet overheen gaan. Voor mij iets teveel binnen de lijntjes blijven kleuren.
Mooi artikel! Ik ben 25 jaar met heel veel plezier lid/leiding geweest!
Scouting is geweldig!
Ik heb zelf heel lang op scouting gezeten. Eerst als jeugdlid, daarna ben ik een aantal jaar welpenleiding geweest, tot ik zo druk werd dat ik van mezelf moest stoppen. Ik wilde niet zo’n leiding zijn die er zo af en toe op zaterdag was, en verder niets kon doen.
Een paar jaar later kwam ik mijn man tegen, die ook altijd als jeugdlid en stamlid op scouting had gezeten, maar ondertussen was gestopt. Een scoutingstelletje dus, al waren we allebei geen lid meer.
En toen kwamen we er bij het elkaar leren kennen achter hoe ontzettend veel vormende gebeurtenissen bij scouting waren gebeurd. Van voor het eerst vuur maken tot voor het eerst zonder ouders naar het buitenland, en van alles daar tussenin.
Uiteindelijk kriebelde het zo, dat toen we gingen samenwonen, we naar de scoutinggroep in die woonplaats zijn gestapt omdat we (in mijn geval weer) leiding wilden gaan geven. En wat een goede keuze is dat geweest!