Het is winter en dat is duidelijk te merken. De zon laat zich steeds minder zien en de regen speelt op, een uitstekend weer voor Sinterklaas. Maar het terras was ook leuk, vandaag keren we terug naar de zon.
Gezellig een middagje op het terras met een vriend of vrendin. Een matig zonnetje dat zich laat zien. Beter kan het niet, op die ijzige wind na dan. Ik ga zitten op een stoeltje met een rieten leuning. Dat is echt iets waar ik een hekel aan heb. Zulke stoelen zitten voor geen meter, gelukkig valt deze mee. Een meisje van de bediening vraagt wat we willen drinken. Ik zeg dat ik een cola wil, eigenlijk het standaardrecept. Herken je dat? Dat je bij een bepaalde zaak altijd hetzelfde neemt? Heb ik namelijk wel, voornamelijk bij de cafetaria op het station.
Enfin, ik praat met een vriendin over ons liefdesleven, die na een tijd wat roze kleurt nu, en over de mensen die dicht bij ons staan. Moeilijke onderwerpen worden niet ontweken. Het drinken wordt gebracht, dus we zwijgen even en zeggen alsjeblieft als onze glazen voor onze neuzen staan. De bedienster loopt weg en we hebben het terras voor onszelf. ‘En nu?,’ vraagt ze om verder te borduren op het gesprek dat we hadden. Dromerig kijk ik naar de klokkentoren aan mijn linkerzijde. ‘Ik weet niet,’ komt er uit mijn droge mond. Waarop ik een slok van mijn ijskoude cola drink. ‘Ik weet het niet,’ herhaal ik en kijk haar terug aan. ‘Lastige keuze,’ benadrukt ze. ‘We zouden met zijn drieën iets kunnen doen.’ ‘Zou kunnen.’
Langzaam begint het te miezeren. De vriendin betaalt onze drankjes en we lopen door de regen te dwalen in de stad. ‘Zutphen mooi, mooi Zutphen.’ ‘Toch jammer dat het naar beneden komt.’ Het stadhuis heeft een afdak waar we even hebben geschuild. Dit zou een goed punt zijn om een nieuw verhaal mee te beginnen, bedenk ik me nu. Zo cliché is het wel. Nadat we de supermarkt zijn uitgelopen, liepen we door naar het station. We gaven elkaar een knuffel en ik gaf nog een pakketje uit mijn tas. ‘De Espana.’ Mijn trein vertrekt zo, dus ik stap in en laat de stad achter me.
Menu
