Als het om pakken gaat | Column

Eind twintig is mijn leeftijd. Deze leeftijdscategorie wordt gekenmerkt door het opbouwen van een carrière, een eigen woning bemachtigen en voor het eerst allerlei kosten maken waar je eerder nooit van had gehoord. Dat niet alleen. De tijdlijn op mijn sociale media-accounts staan vol met foto’s van bruiloften, eerste kinderen en reisjes naar Rome. De samenvatting luidt als volgt: onwijs veel geluk. Ondanks deze vreugdevolle gebeurtenissen bij anderen, wordt mijn mening getriggerd. Bijvoorbeeld als het om pakken gaat.

Waarden en normen krijg je mee in je opvoeding. Net als opvattingen en de muzieksmaak die je ontwikkelt in je pubertijd. Eén van deze opvattingen is dat ik graag wil trouwen. Het is maar net hoeveel waarde je hecht. Voor mij gaat het niet om de handtekening op het papier, maar het feit om te laten zien met wie je gelukkig bent. Het liefste voor de rest van het leven. Ooit is daarbij bedacht dat een man in pak naar het altaar loopt. Dat dacht ik dus niet.

Hoeveel ik veel waarde hecht aan een bruiloft, ben ik minder traditioneel in kleding. Trouwen in een blouse en een korte broek op een Spaans strand kan. Vind je ook niet? Of mijn beige broek met paarse blouse op de veranda naast een meer. De persoon die ik ben veranderd niet. Als ik de kleding maar draag waarin ik mij lekker voel. Dat is van belang. Niet de stropdas die hoort bij het pak. Waar ik deze overtuiging vandaan heb? Mijn middelbare school docent die combinaties droeg waarvan je denkt: ben je een wesp, bij of Vitessesupporter?

Aan een haakje hangt mijn kleding klaar voor de volgende dag. Ik ben te gast op een bruiloft. De weersverwachting bekeken, de camera opgeladen en de geheugenkaart geleegd. Het belooft een prachtige dag te worden. Hoewel mijn opvatting is dat het hebben van een pak overbodig is, heb ik er toch één aangeschaft. In een neutrale kleur, zodat deze voor diverse gelegenheden te gebruiken is. Wellicht staat mijn tijdlijn nog een keer vol met vreugdevolle gebeurtenissen of wordt mijn mening getriggerd door een ander traditioneel aspect. Pronto!

Lees ook mijn eerdere column: waar gaat het geld heen?

Rating: 5.0/5. From 1 vote.
Please wait...

7 Comments

  1. Al dan niet trouwen, hoe en waar kiest iedereen maar voor zichzelf vind ik. Je trouwt toch als teken voor mekaar en niet voor anderen.

  2. Jouvence schreef:

    Ik vind dat soms ook wel lastig om anderen te zien in hun koophuis of met kinderen, dan denk ik ‘dat zou ik ook wel graag willen’, maar het lijkt niet voor ons weggelegd lijkt wel. We komen maar niet uit dit kleine 1 slaapkamer appartement weg. 🙁

  3. Linda schrijft 't op schreef:

    Ik had trouwen ook op mijn wensenlijstje staan, ondertussen ruim 20 jaar getrouwd.

  4. Krystle schreef:

    Haha ja, heerlijk om in comfortabele kleding te trouwen, waarom traditioneel? Als jij je er maar goed bij voelt. Dat is belangrijk!

  5. Tessa schreef:

    Ik hou er van op mezelf helemaal op te tutten. Als ik zou trouwen, zou ik wel een mooie designer jurk willen. Geen trouwjurk, maar een mooie jurk die ik vaker aan akn

  6. nicole orriens schreef:

    Wat leuk dat je wilt gaan trouwen Mitchel! Ik vind dat toch ook altijd weer mooi.

  7. Amina schreef:

    Trouwen is heel leuk, wel heel veel regelen…maar het is een van de weinige dagen waarop het lukt echt al je dierbaren en vrienden bij elkaar te krijgen. Daarom koester ik die dag ook, het was zo mooi, dat bij elkaar zijn. Mijn man houdt ook niet van pakken en is in een mooie chino broek met een mooi colbertje getrouwd. Hij zag er prachtig uit vond ik ❤️ wat leuk wat je over je leraar vertelt, ik moest er hard om lachen hahahaha!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *