Column: Arnhem

Arnhem. Ik kom aan op het treinstation van deze mooie stad. Ik stap de trein en station uit en loop richting het centrum. Ondanks dat er een paar druppeltjes uit de lucht komen, is het toch nog een mooie dag. Verderop schijnt de zon, maar er is geen regenboog te bekennen. Ik loop naar links en naar rechts en kom uit bij een winkelstraat van Arnhem. Ik loop met mijn gebogen hoofd langs de winkels, zo kan er niks uit mijn portemonnee ontsnappen. Ik steek de straat over en kom langs de Mac en Hema. Even later loop ik de Action in, waar twee mooie meisjes met billen hun koopjes inpakten.
Ik pak wat ik nodig heb, waaronder een paar glazen en reken af bij de kassa (waar anders?!). Het meisje waarbij ik in de rij ging staan, zag er grappig en best leuk uit met haar lange zwarte haren. Helaas zat haar dienst erop en ging ze ervandoor. Nu kwam er een oude tang, waar de haren bijna op haar tanden zaten. Niet het meest frisse type. Nou was het behoorlijk warm die dag, dus zweette ik ook. Maar zij brak de dag door. Een lucht, niet normaal. Alsof je in rotte eieren staat te roeren. Ik rekende snel af en vloog naar buiten, zo snel was ik.
Op de terugweg naar het station kwam ik langs een tentje waar ze stroopwafels verkopen. Ik kwam aanlopen en een bediende met wederom zwart haar stak over en keek me geil aan. Echt zo’n geile blik dat alleen bepaalde mensen dat zo kunnen. Ze wenkte me naar binnen en zette me neer aan een tafeltje. Ze zette me een ijskoffie voor en ging tegenover me zitten. Ze keek me aan en boog voorover, zodat haar borsten bijna uit haar truitje hobbelden. Ze legde haar vinger op haar lip en wenkte me. Ik boog ook voorover en onze lippen raakten elkaar. Ik deed mijn mond open en haar zachte tong kwam naar binnen. Langzaam, maar teder zaten we voorover gebogen over het tafeltje. Ze keek me aan tijdens het zoenen en knipoogte. Haar zachte volle lippen bewogen mee met onze bewegingen. Wat een heerlijk gevoel! Plots waren onze lippen van elkaar af, de baas van het meisje stond achter haar en had haar naar achter getrokken. Geschokt keken zijn ogen mij aan en volgens mij wenste hij vurig dat ik naar buiten moest. Nog geen tien minuten later zat ik weer in de trein naar huis voor een bord met penne.

No votes yet.
Please wait...

1 Comment

  1. Rob Alberts schreef:

    Met weemoed vertrek ik altijd uit Arnhem.
    Mijn geboortestad heeft mij nog zoveel te vertellen.
    Voor jou hoop ik dat het bord met penne heeft gesmaakt.
    Vriendelijke groet,

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *