‘Het valt helemaal niet op dat je autisme hebt!’

Vorige week las ik de blog van Amy over wat je niet wilt horen als je fybromyalgie hebt. Daaronder plaatste ik de reactie dat regelmatig tegen mij wordt gezegd. ‘Het valt helemaal niet op dat je autisme hebt.’ Een uitspraak dat voor mij twee kanten op gaat. Het kan zijn dat het mij irriteert of dat ik er lacherig over ga doen. Vaak is het het laatste, omdat ik er ook iets grappigs uit kan halen.

Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis. Met pervasief wordt ‘diep doordringend’ bedoeld. Dit wil zeggen dat het invloed heeft in alle facetten van het leven en het klopt dat het helemaal niet op hoeft te vallen. Net als veel ziektes of andere stoornissen kun je dit met je eigen ogen niet zien. Het zit allemaal in de hersenen, maar dat wordt vaak nog weleens vergeten. Persoonlijk vind ik het jammer dat er mensen zijn die zich onbegrepen voelen. Daarom zou ik graag op een manier mensen hierbij willen helpen. Het probleem is echter dat ik simpelweg geen idee heb op welke manier ik dit kan doen. 

Autisme en compensatiegedrag

Is er iemand onzichtbaar? Of kan diegene zijn autisme verbloemen? Dit is wat ik bedoel met het citaat aan het begin van deze column. Uit onderzoek is gebleken dat zij hun diagnose prima kunnen verdoezelen. Weet jij hoe dat kan?

Precies! Mensen met autisme kopiëren gedrag van anderen, wat compensatiegedrag wordt genoemd. Zo vallen zij niet op tussen anderen en dat kan ervoor zorgen dat mensen geen ‘uitleg’ hoeven te geven, want niets is zo vervelend als dat. Toch kan het ook grappig uit de hoek komen. Tenminste dat kan ik mij voorstellen, want je begrijpt dat mij dat niet overkomt. Op woensdag heb ik heb het begin gemaakt aan deze column en de volgende dag sprak ik iemand die dus niet had verwacht dat ik een autistische stoornis heb. Er volgde een wat lacherig gesprek, maar gelukkig niet storend. Al verwacht je tijdens een avondje weg niet zo’n gesprek. Hmm, wat denk jij? Ben ik in staat om een presentatie over autisme in elkaar te zetten?