Het is een avond aan het einde van de maand september. Ik zit op mijn kamer en tref de voorbereidingen voor enkele nieuwe blogpostideeën. Diep in gedachten verzonken, hoor ik allerlei geluiden op de gang. Het concentreren lukt me niet. Onder aan de trap wordt er geroepen dat er mensen weggaan, ze hebben kaartjes gekregen voor een benefietconcert dat plaatsvindt in ons dorp. ‘Waar gaan jullie heen?,’ vraag ik. ‘Naar het benefietconcert.’ ‘Oh ja, dat is waar ook.’ Ik wens ze veel plezier en pas dan loop ik de trap af.
In de keuken wordt ik verbaasd omdat een vriendin er aan het rommelen is, terwijl ik ma afvraag hoeveel blogs ik nog zal schrijven. Een glas ranja pak ik voor mezelf en ik loop weer terug. ‘Blijf je niet TV kijken?,’ vraagt de vriendin. Ik ben net op de trap als ik besef dat ze een beetje teleurgesteld is. Lachend loop ik naar de woonkamer, omdat ik besef dat ze graag een avondje samen TV wilt kijken. Het is goed om een vriend/vriendin-avondje te hebben. Nadat ik voor ons een sapje had ingedaan, want ja, mijn glas had ik al leeggedronken en de chips op tafel had gezeten, kon het programma echt beginnen.
Die avond keken we naar Dance dance dance, een dansprogramma van RTL4. Kees Tol begon net aan een performance op het nummer van Tous les Memes van Stromae. In de clip die live wordt gedanst door Kees, laat hij zijn mannelijke- en vrouwelijke kant zien. ‘Ik vind hem niet leuk, hij mag eruit,’ zegt de vriendin. ‘Nee, hij moet erin blijven,’ zeg ik als tegenwoord. Iedereen uit Volendam vind ik leuk, dus hij ook. Sikkeneurig zegt ze nog een keer dat hij eruit moet.
Dit brengt me wel meteen op het feit dat we allebei een eigen kant kiezen. Zo blijft het een gezellige wedstrijd.
Menu
