Vanaf oktober is het afgelopen. Het is dan drie jaar geleden dat ik begon aan een nieuwe periode in mijn leven. Echt op zoek gaan naar een daginvulling en gaan solliciteren. Dit was niet gelukt met de begeleiding die ik de laatste paar jaren heb mogen ontvangen. De tijd is nu daar aangekomen dat er dingen gaan veranderen en hoe moeilijk ik dat ook vind, weet ik dat de tijd daarvoor rijp is. In deze column wil ik daarom vooruitblikken naar de toekomst van de wijze waarop ik begeleiding krijg.
Met een speldenprik wil ik je even meenemen, want weet jij wat deze gesprekken voor mij betekenen? Mijn coach kwam tot een aantal maanden terug steevast elke week op dinsdag. Voor mij betekent dat regelmaat en structuur. Dat vinden de meesten fijn, toch? Ik maakte een lijstje klaar met gespreksonderwerpen. Dat moet niet te zwaar klinken, want het gaat van een onderwerp als ‘wat heb ik het weekend gedaan’ tot aan stress. Wat een onderwerp zal blijven zijn in mijn verdere leven. Maar nu is 2019 en maak ik mij klaar voor een volgende stap.
3 keuzes in begeleiding
Voel je de onzekerheid die bij mij speelt? Er zijn namelijk drie keuzes waaruit ik kan kiezen.
- Reguliere begeleiding (MBO-kracht)
- Een maatje (vrijwilliger)
- Helemaal geen begeleiding meer
Voor jou probeer ik even te verwoorden wat reguliere begeleiding in houdt en dat is in een notendop het helpen bij de administratie, huishoudelijke bezigheden en het afhandelen van post. Dit zijn zaken die ik prima zelf kan en daardoor denk ik dat reguliere begeleiding nog teveel druk heeft, want zo een kracht komt met regelmatige basis op bezoek.
Een maatje daarentegen is een vrijwilliger en volgens mij is dat een andere lading. Zo iemand zou mij kunnen helpen met leuke dingen doen en soms een vraag over de administratie.
Wat zegt de toekomst?
Op het moment woon ik in het ouderlijk huis, maar hier wil ik ooit wel een keer vandaan. Eigenlijk niet, want ik zeg: ik koop het huis. Binnen een aantal jaar wil ik dus mijn eigen postcode, maar hoe gaat het in zijn werk met begeleiding? De vraag is of wellicht de reguliere begeleiding voldoende uitkomst biedt op momenten dat ik vastloop.
Er breken onzekere tijden voor mij aan, maar ik blijf lachen, want ik weet dat het goed voor mij is. Ik hoop alleen dat het volgende ‘begeleidingstijdperk’ een andere start kent dan de huidige, maar daar reken ik wel op.
Wat zou jouw advies zijn over mijn begeleiding?
Image by StartupStockPhotos from Pixabay
19 Comments
Als ik het zo lees lijkt mij helemaal geen begeleiding meer een erg grote stap. Ik zou dat inderdaad eerder voor de tussenvorm kiezen met een vrijwilliger.
Helemaal geen begeleiding meer kan op zich wel, maar ik vind het hebben van wat steun op de achtergrond een goed idee. Door mij te verdiepen weet ik dat er geen projecten in mijn gemeente zijn met een vrijwilliger, zo jammer!
Wat lastig! En wat goed dat je dit zo deelt. Ik zou eens proberen met een vrijwilliger, dat is een goede tussenstap.
ik denk dat het belangrijkste is om gewoon te doen wat goed voelt voor jou. Ben je meer opzoek naar een maatje die naast je staat? Dan zou ik daar voor gaan. Ben je meer opzoek naar iemand die meer weet dan jij? Dan is misschien MBO kracht wel een goede stap. Wat je ook gaat doen… probeer te genieten van de stap want het is toch weer een mooie mijlpaal. Heel succes bij het maken van je keuze.
Iemand die meer weet dan ik? Eerlijk gezegd vind ik die uitspraak een beetje gek. Ik mag toch hopen dat ik mijzelf beter ken, haha. Een een mbo’er doet meer helpen met de ‘simpele’ dingen. Alsnog heel erg bedankt, want de keuze is moeilijk.
Wat knap dat je dit deelt, ik denk dat je zelf het beste kan beslissen waar je graag begeleiding bij wilt en hoe. Je kent jezelf het beste en je weet zelf het best waar je hulp bij kunt gebruiken, heel veel succes!
Het probleem ligt niet zozeer bij mij dan wel bij de gemeente. Moeilijk, moeilijk!
Doen waar je je goed bij voelt!
Een vrijwilliger lijkt me een mooie stap. Dat betekent iets minder druk, minder controle. Maar toch iemand om op terug te vallen en iemand die er is voor jou WANNEER jij wil.
Minder druk en minder controle lijken mij inderdaad goed op zijn plaats. Echter heb ik al ontdekt dat een vrijwilliger vinden een moeilijke opgave is. Daarom ga ik nog eens een verlenging aanvragen, maar voor minder uren met meer zekerheid.
Lijkt me inderdaad een lastige keuze, maar aan de andere kant, volg je gevoel en vertrouw daarop. Mocht het dan toch niet de juiste stap voor je zijn, dan kun je altijd nog een andere traject proberen toch?
Ik vind het echt zo knap hoe je hier overschrijft! Ik denk persoonlijk dat je heel goed op een rijtje moet zetten wat jij denkt nodig te hebben. Zo te horen ben je al heel erg zelfstandig en kun je ook altijd nog hulp vragen bij je ouders of andere familie/vrienden. Een vrijwilliger lijkt wel erg ideaal want daar kan je inderdaad ook leuke dingen mee ondernemen.
Hoe sta je er zelf in? Ik hoop dat je snel weer rust krijgt en niet teveel druk legt op deze beslissing. Ik geloof namelijk niet dat als jij nu zegt dat je geen reguliere zorg meer wilt, en stel het gaat niet, dat jij die dan ook niet meer krijgt. Dat moet je denk ik ook beseffen, dat als het niet gaat je altijd weer terug kan gaan naar je oudere zorgverleners. Sterkte met deze beslissing!
Een vrijwilliger zou me het aangenaamst lijken, aangezien hij/zij je kan helpen wanneer je dat wenst, maar toch ook zelfstandig aan de slag kan. Lijkt me een mooie/vlotte overgang van begeleiding naar zelfstandigheid!
Bedankt! Die vlotte overgang is nu net het probleem. In januari loopt mijn contract af, dus wat dan? Als er een verlenging komt, is er niks aan de hand. En anders moeten alle zeilen worden bijgezet zodat ik niet in een zwart gat terecht kom.
Ik ken je natuurlijk niet dan alleen van je blogs. Een mening geven over wat jij zou moeten doen is daarom nogal kort door de bocht. Probeer iemand te vinden die bij je aansluit, en die je aanvult. Ik denk dat je daar prima mee zelfstandig kunt wonen. Zolang er een back-up is waar je op terug kunt vallen bij vragen of andere lastige zaken waarbij je zelf niet goed weet hoe te handelen. Dit kan een vrijwilliger zijn maar natuurlijk ook gewoon iemand uit je familie/vriendenkring.
Dit is een keuze die alleen jij kunt maken! Het blijft uiteraard een lastige keuze om te maken.
Das natuurlijk iets heel persoonlijks, maar ik denk dat een maatje de beste oplossing zou kunnen zijn 🙂
Ik sluit me aan bij wat vele anderen hier zeggen: volg je hart en laat je leiden door wat voor jou het beste aanvoelt. Als ik voor een moeilijke keuze sta, beeld ik me vaak de verschillende scenario’s, en dat helpt me om me te kiezen.
Zeer veel succes. Elke stap is eentje verder op je levensweg…
ik kan me voorstellen dat dit een heel lastige keus is. ik heb er niet zoveel verstand van, maar zou zeggen volg je gevoel