Column | Je moet je eigen lied zingen

Naast mijn tent zit ik van de zon te genieten. Ik heb mijn hoofd naar achteren gebogen en mijn ogen gesloten. Het geluid van de omgeving komt hierdoor sterker binnen. Een kampeerder op hetzelfde veld kucht zijn lingen uit zijn ribbenkast en een andere man slaat de bladzijde van een boek om. De achtergrond wordt gevuld met het gezang van verschillende vogels. Zover kon ik komen, want de vogels uit elkaar houden lukt mij niet. Dit tafereel bracht mij wel op het idee van deze column, want je moet je eigen lied zingen, of niet?

Mensen worden net als schapen en dolfijnen vaak aangeduid als groepsdieren. Als de één iets doet dan volgt de ander al snel. Stel je voor dat je met vrienden of familie in een kring zit en je drinken wilt pakken. Het duurt niet lang voordat een ander uit de kring een hand reikt naar zijn glas, want zo zijn wij ingesteld. Die stilte die volgt vind ik trouwens om de kriebels van te krijgen, maar dat is een zijstap. Het is een simpel voorbeeld en makkelijk uit te proberen. Ik hoor graag of het bij jou ook zo werkt.

Waarschijnlijk is het heel normaal als je ouder wordt, maar ik begin steeds meer mijn eigen lied te zingen. Vandaar dat ik ook 10 dagen alleen op pad ben gegaan. Als autist zijnde moet ik toegeven dat ik vaak mijn eigen plan trek en dat het moeilijk kan zijn om daarvan af te stappen. Het tegengestelde is lastig, want vaak heb ik een idee of plan in mijn hoofd die ik graag ten uitvoer breng. Je snapt vast dat dit botsingen kan geven, maar de laatste jaren word ik steeds flexibeler.

Ik zie wel hoe het gaat lopen.

Steeds vaker is dit mijn antwoord. Al is het soms nodig om door mijn gedachten te breken om te laten zien dat er meer opties zijn. Ik blijf natuurlijk zeggen dat mijn plan het beste is, want regelmatig pakt het toch uit dat ik mijn zin kan doordrijven. In bepaalde tijden toch leuk om te zeggen. Praten en je eigen plan stellen is misschien het tegenovergestelde van elkaar, maar alsnog goed om te combineren. Dichtslaan en met agressiviteit bereik je niet altijd wat je wilt. Daarom kun je beter het gesprek aangaan. Door hardop je ideeën uit te spreken kun je bij de ander toetsen hoe het wordt ontvangen. Kun je dan alsnog het beste je eigen lied zingen?

De vogels op het vakantiepark en ook de gasten hier genieten volop. Tien dagen lang heb ik mijn eigen keuzes en liedjes mogen zingen. Dat is de vrijheid die eenieder op deze planeet zou moeten hebben, want dat maakt het leven leuker. Als we allemaal ons eigen liedje zingen, maar elkaar toch helpen en met elkaar omgaan op een normale* manier dan is Nederland toch prachtig?

*
Normaal is de term die wordt gebruikt voor iets dat als gewoon wordt beschouwd. In mijn woorden is dit niet elkaar de hersens inslaan of een vrouw over de bar trekken, maar praten en je eigen lied zingen. Als het maar samen is.

Uitgelichte afbeelding: Photo by Phil Baum on Unsplash