Column | Ik ben weg

Huilend zit je voor mij op de stoel. Ik zit voor je neergehurkt en wacht geduldig op het antwoord op de vraag waarom je huilt. Verwoed schud je met je hoofd van niet. Je wilt het niet vertellen. Maar ik heb het nodig om te weten. Anders wordt helpen lastig. Je handen houd je voor je gezicht. Tranen verborgen. Dan hoor ik iemand een stap achter mij neerzetten. Wanneer ik mijn gezicht omdraai wordt alles vaag. Het laatste wat ik hoor is het neerklappen van mijn hoofd op de vloer.
Mijn rug brandt terwijl ik voel dat er iemand naast me gehurkt zit. Ik weet dat het Saan is. Dat kan ik voelen. Ze streelt mijn haren. Haar zachte vingertoppen glijden naar beneden. Zo recht over mijn wangen en buigen dan af naar mijn mond. Ze speelt met mijn lippen. Mijn ogen probeer ik te openen, maar het gaat moeizaam. Het felle licht houdt me tegen. Ik houd mijn rechterhand in de lucht, in de hoop dat deze wordt vastgepakt. Er gebeurt niets. Ik ontspan me. Waarom is er niemand?
Een flits aan gedachten gaat er door mij heen. De man, het vaag worden en mijn hoofd die op de vloer valt. Ik zou willen dat ik mijn hoofd kon bonken. Het enige wat ik nu kan is door objecten heen vliegen. Zelfs door hele dikke muren. Het is een fantastische eigenschap. Helaas is al het leuke verdwenen. Ik kan niet meer genieten van de heerlijke geuren van vers voedsel of van het vasthouden van geliefden. Je moet weten dat ik het fijn vond om er voor je te kunnen zijn. Nu gaat dat helaas niet meer. Nee, ik ben hier. Jij gelukkig niet. Ik ben verder weg dan je denkt, maar ook heel dichtbij. Je draagt me mee in je hart. Overal en altijd.
Ik ben weg.png

No votes yet.
Please wait...

28 Comments

  1. silkeblogs schreef:

    Heel mooi geschreven!

  2. lienvoets schreef:

    Erg mooi geschreven alweer… leest telkens opnieuw als een trein.

  3. SofarsoSabine schreef:

    Krachtig stukje text weer. Zoveel emotie ook! Ik kijk uit naar het volgende stukje.

  4. mamasliefste schreef:

    Ik hoor wel dat hij weer terug komt! 😢

  5. MamaPlaneet schreef:

    Kippenvel. Tranen in mijn ogen. Ik moest ineens denken aan mijn overleden zus.

  6. Sanne schreef:

    prachtig stukje tekst heb je geschreven. Het ontroerde mij wel een beetje.

  7. MeerMetMama schreef:

    Mooi geschreven weer hoor! Erg intens ook!

  8. Amylia schreef:

    Mooi, heftig,… doet nadenken en wegmijmeren

  9. MommyLovesPink schreef:

    prachtig geschreven weer, je zit er bij jou echt wel steeds meteen in, en ik wil altijd meer haha

  10. Lisa schreef:

    Prachtig geschreven zeg, echt heel erg mooi!

  11. Wat een boel emotie in zo’n klein stukje tekst. Je weet het ontzettend mooi te verwoorden

  12. Prachtig stukje tekst met zoveel emotie en goed omschreven als of je het zelf beleeft. Triestheid met impact

  13. Lifebyjess schreef:

    Prachtig geschreven, dit is echt jou kracht !

  14. Schrijfhart schreef:

    Mooi beeldend geschreven, het raakt, het pakt en het vraagt om meer

  15. Elke schreef:

    Wat een heftig stukje! prachtig geschreven, vraagt om mee want het raakt je echt!

  16. Sanne schreef:

    Zo mooi geschreven, ontroerend maar ook wel spannend. Ben benieuwd naar je volgend artikel.

  17. Nicole Orriëns schreef:

    Ik voel me een beetje dom, maar ik snap het niet goed. Ik heb het twee keer gelezen maar ik kom er niet uit.

  18. Jamey schreef:

    Wat mooi en krachtig geschreven! ik ben nu al weer benieuwd naar de volgende!

  19. Lotus Writings schreef:

    Echt heel mooi geschreven weer. Veel emotie in weinig woorden, knap!

  20. 3lles schreef:

    Wederom prachtig geschreven, heel knap!
    Liefs,
    Elles

  21. Josan schreef:

    Mooi hoe jij schildert met woorden. Zodat je ziet wat jij ziet.

  22. Anouk schreef:

    Je hebt dit krachtig neergezet, wat een prettige schrijfstijl hanteer je. Hoewel de context me geheel ontgaat prikkelt het wel om deze erbij te bedenken. Aangezien dit een column is neem ik aan dat ik de context niet heb kunnen herleiden? Ga in ieder geval door met je interessante schrijfsels

  23. Wat schrijf je toch geweldig. Er zit echt zoveel emotie in.

  24. Marie'tje schreef:

    Wat een emotie kan jij losmaken met je artikelen. Ik had gewoon tranen in mijn ogen.

  25. […] Huilend zit je voor mij op de stoel. Ik zit voor je neergehurkt en wacht geduldig op het antwoord op de vraag waarom je huilt. Verwoed schud je met je hoofd van niet. Je wilt het niet vertellen. Maar ik heb het nodig om te weten. Anders wordt helpen lastig. Je handen houd je voor je gezicht. Tranen verborgen. Dan hoor ik iemand een stap achter mij neerzetten. Wanneer ik mijn gezicht omdraai wordt alles vaag. Het laatste wat ik hoor is het neerklappen van mijn hoofd op de vloer. Lees meer. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *