Column | Je naam als crimineel

In de krant van vijf september zag ik ze staan. Negen namen van jongeren tussen de 16 en 23 jaar oud. Ze worden genoemd met hun voornaam. Hun achternaam is afgekort tot een simpele letter met een dikke punt erachter. Tussen haakjes lees ik de leeftijden van de dooddoeners. Je naam als crimineel in de krant. Asociaal. Een ander woord heb ik er gewoon niet voor. Twee broers waren naar Arnhem gekomen voor Koningsdag. Deze wouden ze graag in de stad vieren. Helaas ging dit goed mis. Ze werden omsingeld en kregen rake klappen. In de krant is te lezen dat de beelden zo heftig waren, dat ze niet op tv konden worden uitgezonden.

De eerste vraag die in mijn hoofd spookt is: waarom? Die jongens deden niks en wandelden alleen door de mensenmassa heen. Ik vraag me af hoe mensen tot het idee kunnen komen om iemand, bewust, een flinke mep te kunnen verkopen. Ronduit schandalig. Mijn hoofd kan er niet bij. Grote vraagtekens zie ik voor me. En dan lees je je eigen naam in de krant. Je wordt afgescheept als crimineel. Wat je van mij mag blijven. Had je je van te voren maar moeten bedenken hoe dit ging aflopen.

Op straat ligt een plas bloed. In gedachten zie ik een donkerrode vlek op de stoeptegels.  Ik begin een film af te draaien in mijn hoofd met het idee dat ik zelf word geslagen. Ik hoor mijn neus kraken. Terwijl een rood straaltje vocht over mijn kin sijpelt. Het begint te tintelen in mijn rug. Dit kan nooit goed zijn. Mijn vinger glijdt over de tweede pagina van de krant. Onder mijn vingernagel zijn de namen gedrukt. Ik sluit mijn eigen beelden af en hoop dat het goed gaat met deze jongens. De verdachten zijn vandaag (05-09-2017) voor de rechter verschenen. Met een dikke punt eindig ik deze column en vervolg het lezen van de krant.