Het was midden in de zomer. Samen met iemand anders was ik thuis. We zaten ieder achter onze laptop. Toen kwam voor mij een beangstigend gevoel. Iets wat ik niet eerder had gevoeld. Het leek of de muren op mij afkwamen en mijn luchtwegen werden afgesloten. Ik ging op de bank liggen en wachtte af wat er ging gebeuren. Na een paar minuten begon mijn lichaam te schokken. Ik keek om en voelde mijn ogen groter worden. Voor het eerst had ik een paniekaanval bij mijzelf meegemaakt. Ik heb leukere dingen onder ogen gezien. Voor alles is een eerste keer, dat blijkt wel weer.
Mijn lichaam voelde koud en klam aan. Daarbij kwam nog eens dat ik mij kapot voelde. Gebroken wel te verstaan. Door de schokken van mijn lichaam was ik uitgeput. Degene die achter in de kamer zat, hurkte bij mij neer. Ik keek haar aan. ‘Ik heb een paniekaanval gehad hé?’ vroeg ik haar. Ze pakte mijn hand vast en ik begon te huilen. Dat lucht op als je dan klaar bent. Wel kreeg ik nog even een sneer omdat ik niet had gezegd hoe ik mij voelde. Ik kon aan mijn lichaam merken dat er iets niet goed zat.
De week erop zocht ik pagina’s vol over paniekaanvallen. Autisme wordt vaak geassocieerd met angsten. Stress is hier bij mij vaak een oorzaak van. Zo had ik besloten om haptotherapie te gaan doen. Dit is echter aan de dure kant. Het zit namelijk niet in mijn zorgpakket. Zo ben ik voor mijn klachten, waaronder stevige rugpijn, energetische behandeling gaan volgen. Daar kon je eerder al meer over lezen. Gelukkig werkt dit goed en heb ik handvaten om mij rustiger te ‘maken’. Mindfulness is hier één van. Na deze ervaring heb ik nooit meer een paniekaanval gehad. Je snapt wel dat ik dat graag zo wil houden.
Photo by Madison Grooms on Unsplash
28 Comments
Ik heb een vriendin die hier mee kampt en voor iemand die dit nog nooit zelf ervaren heeft is het heel moeilijk er een voorstelling van te maken. Zij heeft het mij eens proberen uit te leggen maar ik denk dat je het pas echt kunt begrijpen als je het zelf een keer hebt meegemaakt he ?
Het komt zomaar uit het niets ? Dat is toch beangstigend..
Het is ook best eng. Gelukkig had ik dit maar één keer. Ik voelde me wat licht worden in m’n hoofd, dus ben ik op de bank gaan liggen. Vervolgens begon ik te schokken. Ik denk dat ik het toch voelde aankomen 🙂
Goed dat je er zo verstandig mee om bent gegaan door gelijk iets te zoeken wat die aanvallen kan tegenhouden!
Gelukkig heb je het niet meer voor en hopelijk gebeurt dit ook niet meer. Het moet zkeer een onfijn gevoel opwekken… Veel succes verder!
*zeker sorry
Heel erg bedankt voor je reactie. Gelukkig gaat het nu een fijn stuk beter 🙂
Wat heftig! Goed dat je onmiddellijk actie hebt ondernomen, en met resultaat zo te lezen.
Ik ben nog steeds elke dag erg vrolijk. Gelukkig ben ik goedlachs.
Lijkt me behoorlijk lastig. Gelukkig dat je er mee leert om te gaan. Succes!
Ermee om gaan is altijd moeilijk. Stress blijft een heikel punt in mijn leven.
Mijn man heeft een langdurige angststoornis gehad ben er een soort expert in geworden. Zelf ook weleens een paniekaanval gehad toen het ergens te druk was en me benauwd voelde.
Dat lijkt mij heel erg vervelend. Ik ben nog nooit ‘flauwgevallen’ omdat het ergens te druk meer. Meer dat ik mijzelf te druk maakte. Haha.
Oooh eng is dit! Ik heb het nog nooit meegemaakt maar mijn ex had wel dergelijke aanvallen. Moeilijk om hierop te reageren. Hopelijk vindt je het juiste om hier mee om te gaan!
Gelukkig is het al ruim een halfjaar geleden dat dit gebeurde. Daarna niks meer gebeurd. Of jawel, een blok met stress dat van mij afgleed.
Heftig zeg! Wat lijkt me dat eng inderdaad als je zoiets bij jezelf voelt. Goed hoe je ermee omgaat en ik hoop voor je dat ze noooooit meer terugkomen!
Het is eng omdat je er geen controle over hebt. Best even schrikken.
Vervelend van je paniekaanval. Haptotherapie is inderdaad erg prijzig en vaak wordt het niet vergoed. Meditatie een optie?
Haptotherapie was inderdaad erg duur. Toen ben ik energetische coaching gaan doen, dat kan bij mijn eigen begeleider. Ik doe regelmatig aan mindfulness.
Wat ‘fijn’ dat je het nooit meer hebt gehad. Helaas heb ik tijdens mijn burn-out echt jarenlang paniekaanvallen gehad. Wat een hel. Ik kan het niet anders beschrijven. Mocht je het ooit weer krijgen en tips willen, mail gerust!
Ik ga je zeker even berichten! Lijkt mij fijn om even te praten.
Een paniekaanval lijkt me inderdaad heel naar, en heel angstig. Fijn dat je sindsdien er niet nog eentje hebt gehad.
Alleen bakken met stress, haha. Gelukkig is dat de laatste tijd ook minder.
Zo heftig zeg! Maar wel goed dat je er geen meer gehad hebt!
Lijkt me heel erg vervelend en best wel heftig dit maar wel fijn dat je er mee om kan gaan en dat je er geen meer hebt gehad.
Jeetje, wat een nare ervaring lijkt me dit joh! Knap hoe je er zo over kunt schrijven en dat je hulp zoekt! Ik hoop dat je het nooit meer mee hoeft te maken!
Wat heftig om mee te maken. Ik hoop ook voor je dat je het niet nog een keer hoeft mee te maken
Ik heb er ook veel last van gehad en blijf er gevoelig voor, maar moet zeggen dat ik al een paar jaar geen last meer heb gehad (knock-on-wood). Knap dat je dit zo deelt en weer fijn om te lezen natuurlijk. Geen poespas, gewoon hoe het is. Top!
Wat goed dat je hier zo open over schrijft. Ik heb echt bewondering voor hoe je ermee omgaat. Je bent een mooi mens