Column | Opgegroeid in het bos

Het was een morgen in juli toen ik besloot om een wandeling te maken door het bos. De zon kwam langzaam door het bladerdek heen. Voor het eerst kwam er in mij op dat ik deels ben opgegroeid in het bos. Met mijn camera in de aanslag hoopte ik op een vliegend hert of een langzaam lopende Schotse Hooglander. Helaas werd dat hem niet. Via het stuk dat Van Bunder wordt genoemd (hetzelfde als de achternaam die ik heb gebruikt voor mijn verhalenserie), ben ik met een lichte omweg naar de Prins Willemberg gelopen. Dan merk je pas wat voor verschillende landschappen je kan vinden tussen de bomen.

Struiken, planten, bloemen, velden met hoge bomen. En dan nog eens verschillende soorten bomen die het landschap bepalen. Sinds een paar jaar loop ik fanatieke rondjes door mijn favoriete landschap. En dat stemt mijn humeur blij. Vele uren heb ik hier met scouting eveneens doorgebracht. Een tocht lopen met bolletje-pijltje of naar de Zevenheuvelen  voor een potje Levend Stratego. Tenminste, ik ga er vanuit dat dat het was. Het enige wat ik opmerkte was het prachtige landschap waartussen wij het grote spel speelden. En nog steeds kan ik mijn gedachten elk uur drastisch laten verdwalen.

Aangekomen op de Prins Willemberg neem ik even rust. Op een bankje eet ik een stroopwafel, werk een pepermuntkussentje in mijn mond en een slok siroop erachteraan. Ik ben meermaals op deze plek geweest. Het is een heuvel waar bovenop een bankje staat. Op deze bult komen vier lanen uit. Voor het eerst sinds ik mij kan herinneringen kom ik vanuit een andere laan. In het kader van omgelopen. Het valt mij op dat hier meer mensen rondlopen dan op de rest van de afgelegde route. Rustig sta ik op, slinger mijn tas op de rug en wandel verder. De zon schijnt op mijn hoofd en ik wens vurig dat ik mijn zonnebril had opgezet. Mijn camera haal ik tevoorschijn om nog eenmaal een foto te maken van een zonnebloem. Op dat moment heb ik twaalf kilometer in mijn voeten zitten.
Opgegroeid in het bos

No votes yet.
Please wait...

33 Comments

  1. Zo, 12 kilometer vind ik een heel respectabele afstand. Daarmee heb je zeker de aanbevolen 10000 stappen per dag gehaald : )

  2. serafina schreef:

    zo mooi verwoord! het lijjkt wel alsof ik bij je in het bos ben! leuk om te lezen dit

  3. Bianca schreef:

    Mooi om te lezen dat je van zo’n lange wandeling goed kunt genieten! x

  4. mooi geschreven en verwoord, af en toe echt fijn een boswandeling maken

  5. Maargy | M schreef:

    Weer zo mooi geschreven! En een wandeling van maar liefst12 kilometer, lekker zeg

  6. Heerlijk, zo lekker lang wandelen en ook gezond! Je schrijft heel oprecht en mooi, ga zo door!
    Liefs, Laura

  7. sannie73 schreef:

    Heerlijk zo lekker ronddwalen in je favoriete omgeving. Dat heb ik met het strand. Ik voel me daar echt zo thuis. Vooral ook het geluid van de zee. Uren kan ik daar zijn. 🙂

  8. Marion Stam schreef:

    Dat is een hele wandeling. Leuk dat je daar verschillende kanten op kunt gaan

  9. prachtig om te lezen! Ik ben ook op het platteland opgegroeid dus ik kan mij dit zeker wel heel goed voorstellen
    liefs
    Karlien

  10. Lotte schreef:

    Wandelen in het bos is zo fijn. Misschien ook wel omdat ik zelf ook zo goed als in het bos ben opgegroeid. En het wandelen is de grootste reden dat ik mijn hond 5 jaar terug heb gekocht zo heb ik een goede reden om er iedere dag te lopen haha.

  11. hippiemeisje schreef:

    Jij kan zo goed schrijven, vind ik. 😉
    En het bos… Ik groeide afgelegen op, maar niet in het bos, tussen de velden…
    Toch…. ik kom tot rust in het bos, het is mijn healing-plaatsje, zeg ik wel eens. Ik kom er tot rust: winter of zomer, lente of herst… Nergens is de natuur zo te bewonderen als in het bos, vind ik dan toch.

  12. Daisy Dingen schreef:

    Wat heb je dat mooi beschreven! Ik vind het zelf ook echt heerlijk in het bos… Heerlijk even rustig je hoofd leegmaken zonder alle drukte om je heen.

  13. volgmama schreef:

    Dat is een lange wandeling, ik vind het ook heerlijk om af en toe in het bos te wandelen zeker in de winter.

  14. Layla Çelik schreef:

    Dat is zeker een lange wandeling. Ik hou het na een half uur al voor gezien. Mooi geschreven trouwe s

  15. Jamey Herben schreef:

    Wat een mooi geschreven verhaal. Ik woon zelf letterlijk naast het bos. Kan ook zo genieten van een wandeling.

  16. Ik hou van wandelen in het bos. Heerlijk! Even je gedachten weg laten vliegen en bezig zijn met alles wat je ziet hoort en ruikt…

  17. Elke schreef:

    Wat heb je dit mooi verwoord! En kan heerlijk zijn he zo’n wandelen!

  18. Manon schreef:

    Ik vind het altijd fijn om rond te dwalen op een plek waar ik graag ben. Een wandeling van 12 kilometer is wel erg lekker zeg! Ik heb het nog nooit gedaan

  19. Rosita schreef:

    Wat kan jij toch mooi schrijven! Je waant je zo in het bos met je mooie verhaal.

  20. blogenbeauty schreef:

    Mooi geschreven. Ik hou ook van een heerlijke boswandeling. Het liefst in de herfst, met alle verschillende kleuren, prachtig om te zien.

  21. MamaPlaneet schreef:

    12 kilometer lopen is helemaal geen straf zo. Doe je dat regelmatig en alleen in zomer of ook de komende maanden?

  22. mamaishblog schreef:

    Mooi geschreven. Mijn schoonouders wonen op de Veluwe to het bos. Heerlijke wandelingen maken we daar. Door jouw column krijg ik weer zin in.

  23. asjemeclau schreef:

    12 kilometer is een flinke afstand! Heerlijk he, even de natuur in je opnemen? Even in en uit ademen en resetten!

  24. seadbeady schreef:

    Gek eigenlijk he wat zo een bos met je kan doen 🙂

  25. MeerMetMama schreef:

    12 KM. Heerlijk zeg. Weer fijn om te lezen, alsof je er bij bent.

  26. mamasliefste schreef:

    Wat heerlijk om in zo’n omgeving op te groeien. Ik denk dat het er in de herfst nu ook prachtig zal zijn

  27. […] Het was een morgen in juli toen ik besloot om een wandeling te maken door het bos. De zon kwam langzaam door het bladerdek heen. Voor het eerst kwam er in mij op dat ik deels ben opgegroeid in het bos. Met mijn camera in de aanslag hoopte ik op een vliegend hert of een langzaam lopende Schotse Hooglander. Helaas werd dat hem niet. Via het stuk dat Van Bunder wordt genoemd (hetzelfde als de achternaam die ik heb gebruikt voor mijn verhalenserie), ben ik met een lichte omweg naar de Prins Willemberg gelopen. Dan merk je pas wat voor verschillende landschappen je kan vinden tussen de bomen. Lees meer. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *