Hallo in de supermarkt of hallo in de trein. Nee, hallo op WhatsApp. Speciaal voor deze column ben ik op onderzoek uitgegaan naar het begroeten van onbekenden op een openbare plaats. Hierbij ga ik ervanuit dat jij je vrienden begroet. Maar ik denk dat buitenstaanders of totale vreemden vaak over het hoofd worden gezien. Dit zie ik als sociaal probleem. Mensen zakken steeds verder in de digitale contacten, inclusief mijzelf. Uiteraard beschouw ik dit als belangrijk. Echter, wanneer je door de stad loopt, kan het fijn wezen als je iemand eens ‘hallo’ in het echt hoort noemen.
Tijdens mijn treinreis van afgelopen week, viel het mij op hoeveel mensen op hun schermpjes lopen te staren. Ik wandel over het hele perron. Weinigen kijken zelfs maar op om te zien wie hun voorbij loopt. Druk bezig met het sturen van appjes. In de trein aangekomen zoek ik een plekje. Een gepensioneerde vrouw legt haar tas aan de kant. Ze biedt mij een plaats aan. Dankbaar zeg ik haar gedag, bedank haar en neem ondertussen plaats. Een kort gesprek volgt. Beiden vinden we het niet fijn om ‘achteruit’ te moeten reizen. De vrouw verlaat de trein halverwege mijn reis. Ik heb haar geen gedag kunnen zeggen. Wat ik wel graag had gedaan. Het ging voor mij te snel. Zo gaat dat.
Deze hele donderdag stond voor mij in het teken van mensen begroeten. Ik wou mezelf de eer aandoen om te kunnen zeggen sociaal te zijn. Is dat dan niet moeilijk? Misschien deels. Ik vind het leuk om mensen te begroeten. Het geeft me een goed gevoel. De mensen verbazend naar je kijkend omdat je hen goedendag zegt. Zelf vind ik niet meer dan logisch om goedemorgen te zeggen. Mijn kaken denken daar duidelijk anders over. Die sluiten zich op het moment dat ik wil spreken. Ondertussen is de wandelaar of fietser allang langs mij heen. Zonde. De telefoon gaat nu vaker weg en ik ga meer letten op mijn omgeving. Hopelijk kan ik zo minstens vijf keer hallo zeggen. Want ja, zeg eens vijf keer hallo tegen onbekenden.
Photo by Adam Solomon on Unsplash
28 Comments
Gedag zeggen is toch een basiswaarde, zo ben ik opgevoed, maar voor de meeste mensen is het niet meer gewoon, dat valt mij ook altijd weer op.
Interessant, maar gelijk heb je. Vind het wel lastig om zo sociaal te zijn stiekem.
Wat een leuk artikel.
Een tijdje geleden kwam mij een fietser voorbij en deze groeten heel vriendelijk. Ik roep hem nog Hallo na. Ik vond het leuk, aardig en het bezorgde mij een glimlach.
Als we dat nou allemaal doen zou de wereld wel een stukje mooier worden!
Als ik in m’n dorp fiets (als ik van school af kom bijvoorbeeld) dan zeg ik bijna altijd ‘hoi’ tegen mensen die ik tegenkom. Ook als ik ze niet ken 😉
Ik zeg heel vaak hallo tegen mensen en soms kijken ze me aan alsof ik van een andere planeet kom hahah
Je hebt gelijk! Ik zeg ook niet tegen iedereen altijd hallo, maar glimlach wel ook veel en soms doe ik het wel! Ik voel dat wel aan, wanneer de ander daar ook open voor staat.
Wat een leuk artikel. Zet je aan het denken. Ik bedenk me net dat ik eigenlijk altijd wel mensen groet 🙂
Helemaal mee eens met jouw artikel, al ben ik misschien ook wel zo’n iemand die maar af en toe gedag zegt.
Zalig! Wat ben je toch een positief persoon!
top, mijn laatste blog ging nou net ook over social-media-contact vs “echt contact” en wat een evrrijking dat echt contact is… een heel andere insteek, die van mij, en ook wat anders in outcome, maar ik kan verder helemaal akkoord gaan met wat je schrijft: dat “echte” contact is zo veel fijner dan dat virtuele…. (Ik gebruik nu even “echt” omdat gene beter woord kan vinden.
Ik ben een ‘glimlacher’! Het is zo leuk te zien dat mensen teruglachen van zodra je hen lachend aankijkt 🙂
X Lazybird
Ik ben ook van het groeten bekenden en onbekenden maakt niet uit. Oogcontact is wel n voorwaarde
Helemaal met je eens. heerlijk jouw positiviteit! Ik zeg altijd gedag! Maar ik merk dat dat niet meer zo vanzelfsprekend is
Heel leuk geschreven zeg! Er zijn maar weinig mensen die gewoon even hallo zeggen.
Ik vind het een goed initiatief van je. Zelf groet ik mensen meestal ook, maar als ze niks terug zetten vind ik dat soms toch wel een koude douche.
Eigenlijk zeg ik ook wel vaak hallo, vooral als ik met de hond loop. Helaas krijg ik ook wel een seen boze blik. Jammer, maar dat gebeurt gelukkig niet vaak 🙂
Grappig he, dat iedereen het blijkbaar wel waardeert als er gedag wordt gezegd. Toch doen weinig mensen het. Ik kom uit een dorp en vind het vrij normaal elkaar gedag te zeggen. Ik werk in de stad en merk dat het raar niet echt normaal is. In die zin van: als je hou zegt, kijken ze je aan alsof je ze seksueel intimideert. De wereld gaat zo hard achteruit. Jammer.
Nou, typen lukt me vanavond niet, aan de spelfouten te zien haha, sorry!
prachtig geschreven, alleen zeg ik soms te vaak hallo. Ik doe het automatisch 😀
zo herkenbaar joh! Ik zeg altijd hallo of goedenmiddag in een lift of als je bij iemand gaat zitten in de trein. Mijn oudste doet het ook altijd, en begint regelmatig een praatje. Zodra mensen uit hun telefoon kunnen, vinden ze het vaak oprecht leuk
Zou heel normaal moeten zijn, maar helaas: vaak kijken mensen je aan alsof ze water zien branden als je ze netjes groet (ik heb 13 jaar in het buitenland gewoond waar het heel gewoon is om elkaar te groeten en ik weiger om dit nu we hier wonen weer te veranderen)
Groot gelijk heb je! Ik heb voor dit jaar alvast het voornemen om minden tijd te spenderen op mijn telefoon 🙂
mooie observatie en leuk beschreven, dank je wel. Ik zeg mensen gedag als ik de hond uitlaat. En raad eens wat? het zijn vooral de hondenbezitters die terug groeten…
Ik ben ook beleefd opgevoed. Zeg bij de dokter altijd iedereen in de wachtruimte gedag. Wel geleerd dat de magie, verbinding: een glimlach is. Zegt meer dan woorden!
Hier in Vianen zeggen nog bijna alle ‘vreemde’ mensen op straat gedag. Dat vind ik erg prettig. Ook in de grotere steden zou dit toch wel echt fijn zijn.
Wat super leuk bedacht! Ga ik doen
In mijn omgeving zegt iedereen elkaar gedag op straat, i de bossen, op terrasjes, al kennen we elkaar niet.
Leuk geschreven, je hebt helemaal gelijk!