Een bed tussen de boeken

‘Goedemorgen,’ wordt er gekreund door een man.
‘Opstaan slaapkop. Het werk wacht.’
Langzaam opent de man zijn ogen. Een lichte, bruine baard omtrekt de onderkant van zijn gezicht. Een rond brilletje staat op de punt van zijn neus. Hij kijkt op. Boeken liggen verspreid over zijn lichaam. Kees kijkt omhoog en ziet de boekenkast langzaam op en neer wiegen. ‘Hmm.’ Een zacht gegrom klinkt uit zijn keel.
‘Schiet op! Ik wil weg.’
‘Ja Marie, kom eraan.’
Kees legt de boeken op één van de overvolle planken. Hij kleedt zich aan en komt vrolijk de keuken binnengelopen. ‘Lekker geslapen?’ vraagt hij als de stoel naar achteren wordt geschoven. ‘Opschieten.’ Klinkt het kort.
Na een uur opent Kees zijn slaapkamerdeur. Hij schrikt. Het is ene grote rotzooi, denkt Kees. ‘Nee Kees,’ spreekt hij zichzelf toe. ‘boeken zijn nooit rotzooi.’ De deur sluit hij achter zich. Terwijl een aantal geschriften onder zijn voeten knarsen. De kleine bibliotheek, waar ongeveer 500 boeken liggen, is met een klap ingestort. De kast is in tweeën gebroken. Kees kijkt om zich heen. Zijn privécollectie lag in duigen. Met een triest gezicht pakt hij een boek op, blaast de stof eraf en legt hem op het bureau. ‘Nummer één.’
Een kwartier later staat Kees op een grote stapel boeken verder te stapelen. Totdat er een boek tevoorschijn komt. Een oud boek met een leren kaft. Hij slaat het open en Kees’ ogen beginnen te gloeien. Een oud symbool laat zich op de derde pagina zien. Want ja, de eerste twee zijn leeg. Kees maakt zijn bureau boekvrij. Een rol perkament rolt hij uit op de werkplek. De bel gaat. Daarna hoort Kees stemmen naar binnen komen. Snel rolt hij het perkament op en gooit het in de bovenste la. Er stond een plaatje op met de tekst Oud, maar waardevol. ‘Kees? Kees!’ klinkt het vanuit de keuken. Even later gaat de deur open. Maria ziet Kees staan op een aantal oude boeken, neuriënd. ‘Wat ben jij aan het doen dan?’ Kees draait zijn hoofd om. ‘Sorry schat. De bibliotheek is in verval. Ik heb een bed tussen de boeken.