Mijn zus was jarig, gefeliciteerd! Maar aangezien zij in Italië zat, was het voor mij een doodgewone zaterdag. Na een korte nacht sloeg ik de dekens van me af. De zon scheen achter een wolk, maar verblindde me alsnog wanneer ik de gordijnen opende. Een bloes, wandelbroek aan, boterham op bord. De zaterdag begon met kleine oogjes, maar ik was in een razendsnel tempo klaar om op de fiets te stappen naar scouting. Vandaar de bloes. Van te voren had ik nog twee kaarten geschreven, want het was de laatste keer voor de zomervakantie. Daarom een bedankje voor de medeleiding, omdat ik erg heb gewaardeerd wat ze voor scouting hebben gedaan dit seizoen. De dag was alleen nog niet begonnen.
Het liefste fiets ik op de mountainbike. Je zit wel iets lager, maar met meer meters per seconde. Heel fijn is dat. De banden ging ik oppompen, want dat was weleens nodig. Dat ging echter niet goed, want toen ik goed en wel vertrokken was, ging trappen niet zo denderend. De achterband was juist zo goed als leeg. Toen ik aankwam bij scouting, ben ik als eerste gaan pompen. Omdat het de laatste keer is, gingen we vuur maken – en daarbij – spek dippen in chocolade. Een lekkere afsluiting. Alleen wou het vuur niet beginnen met branden. Balen.
Iets wat ik graag doe, is zitten met een boek in de zonnestralen. Dat is goed gelukt, omdat ik minstens een uur heb zitten lezen. Buiten, op het terras, met een cocktail en in heerlijke rust. Na een tijd begon mijn lichaam wel erg op te warmen. Gelukkig nog niet zo dat ik ben verbrand, net als op vakantie, maar wel zodanig dat ik iets ben bijgekleurd. En ik heb het boek De Cursus bijna uitgelezen. Nou, dat dat kan op een doodgewone zaterdag. Ik ben erdoor verontrust.
Een doodgewone zaterdag met avondeten
Het maken van ovengerechten zijn alleen niet mijn specialiteiten. Je kunt me beter iets laten maken met rijst. Maar ik dacht: mijn zus is jarig. Laat ik daarom lasagne maken. Normaal gesproken lekker, simpel en je hoeft niet teveel te doen. Wachten op het belletje van de oven gaat me prima af. De ovenschaal had ik alleen zo goed met boter ingesmeerd, dat de lasagne in de schaal dreef. Een beetje als een bootje door de Roer, zal ik maar zeggen. Het was nog wel lekker genoeg dat ik de zondag er ook van heb gegeten. Vervolgens was het al later op de avond toen er vanuit Italië werd gebeld. En zo heeft ook iedere dag weer zijn eigen kring.
Tot de volgende!
Uitgelichte afbeelding door Sincerely Media op Unsplash.
