Met de voet op het gaspedaal komt het streepje van de snelheidsmeter over de 80. Ik stuur de auto de oprit van de A348 op en stuif weg om de achtereenvolgende auto’s achter mij te laten. De IJsselweg is omgeven met uiterwaarden waar de koeien op droog gras kauwen en waar wilgenknotten de wacht houden rondom de boerderijen. In een weiland met pallethout is het oppassen geblazen, want ik hoor een innerlijke stem iets fluisteren.
Neem de eerstvolgende afslag om dichterbij te komen. Misschien is er helemaal geen boer aanwezig die met zijn trekker rondrijdt. Wat nou als hij je betrapt? Dan word ik zeker weten met een hooivork achterna gezeten tot aan het einde van de straat. Maar het zou natuurlijk ook kunnen dat hij de pallets doorzaagt als planken en ik het de auto in mag laden.
Zonder nadenken de snelweg op
Oh, de prikkels zijn mij te sterk om ze te kunnen verdragen en mijn blik is gefixeerd op de boerderij met de rode luiken waar de bijna 15 pallets liggen. De wijzer van de snelheidsmeter dringt zich terug naar links waardoor de auto’s langs mijn koekblik scheuren. Maar nu heb ik langer de tijd om mij over te geven aan het weiland met pallethout. De auto lijkt zich als vanzelf naar de afslag te sturen.
De uitkomst van een weiland met pallethout 🔥🔥
De boerderij verdwijnt samen met de afslag naar de achtergrond. Ik lees de borden van de dorpen waar ik langs rij en zet mijn gedachten weg van de pallets. Al blijft een beeld van flikkerend vuur zich door mijn hoofd verspreiden. Twee handen klem ik om het stuur en het gaspedaal druk ik verder in. De laatste auto die mij inhaalde, haal ik nu in, omdat het kan. Dan springt het verkeerslicht op groen en verlaat ik de A348 om Arnhem in te rijden.
PalletPlaza voor al het gewenst hout.
Uitgelichte afbeelding: van Daniel Kirsch via Pixabay
