Instagram is de nieuwe plek waar emoties worden geuit. Vergeleken met het socialemediakanaal is een dagboek er niets bij. Je ziet er mensen lachen, kwaad kijken en huilen. Vaak bijgevoegd met de regel ‘emoties mogen er zijn’. In de begeleidende tekst bij de foto wordt vaak geschreven dat je je gevoelens niet hoeft te verstoppen. Dat het hebben van allerlei gevoelens zelfs menselijk is. Dat is ook zo, maar moet het er zo bovenop liggen? Ik wil niet zielig zijn. Niet boos op mezelf zijn, omdat emoties hoog oplopen. Toch komt het samen en dat mag natuurlijk ook allemaal.
Schakelen
Wat ik heb ontdekt, is dat emoties laagjes vormen in onze gedachten. Dit heeft vervolgens invloed op het lichaam. Bijvoorbeeld in de vorm van onrust, spanning, zenuwen of klamme handjes. Daarnaast weet ik dat ik meerdere emoties tegelijk kan ervaren. Heb jij dat ook? In de praktijk komt het erop neer dat ik met een geïrriteerde toon kan reageren waarna ik een minuut later iemand anders vrolijk beantwoord. Ik kan heel snel schakelen. Als scoutingleider heeft mij dat geholpen, omdat de kinderen snapten dat ze verkeerd bezig waren. Maar dat ze toch altijd mee mochten doen. Dat emoties er mogen zijn, kan ik accepteren. Het kan echter ook teveel zijn.
Naar gevoelens acteren
Wat ik het liefste zie? Foto’s van mezelf met een grote glimlach en twinkelingen in mijn ogen. Deze zijn steeds vaker verdwenen. Wil dat dan zeggen dat ik zo verdrietig ben en in de put zit? Nee, helemaal niet! Ik ervaar dat het niet makkelijk is om te kiezen welke emoties ik wil laten zien. En welke ik het liefste zou willen verstoppen, zodat het voor iedereen verborgen blijft. Het is lastig om niet te weten naar welke gevoelens je wilt acteren. De afgelopen week heb ik mensen opzettelijk niet beantwoord. Voor mij was dat iets nieuws, want ik antwoord mijn WhatsApp berichten altijd. Mensen moeten maar wennen dat ik niet altijd meer binnen vijf minuten antwoord.
Emoties mogen er zijn
Voor de verandering heb ik in mijn Instagram-story een foto van mezelf geplaatst. Huilend, huilend, helemaal alleen. Ik vraag me af of het me heeft opgelucht. Ja, misschien wel, want al mijn volgers snappen dat het even niet goed gaat. Ik krop niet op dat mijn emoties binnen moeten blijven, maar laat het juist zien. Over het moment van delen valt nog te discussiëren, want ik was misschien wat laat. Nu is alles weer goed.
Ben jij weleens boos op jezelf?
Uitgelichte afbeelding door Denis Cherkashin op Unsplash.
1 Comment
Mooie blog! Ik vind ook dat emoties er mogen zijn. Mensen vinden daar dan wel weer wat van en dat brengt ook weer emoties teweeg. En ja, je hoeft toch niet altijd meteen te reageren op berichtjes (ik doe dat toch ook hoor 😉 )?