Gediagnosticeerd

Gediagnostiseerd, een stempel of aantoonbaar gek?

Het is onderhand dik zes jaar geleden dat ik ben gediagnostiseerd met DSM IV. In de tweede klas van mijn middelbare school kreeg ik dan de diagnose voor PDD-NOS, tegenwoordig ook wel ASS genoemd. Op school liep ik vast, vooral bij mondelinge beurten die ik kreeg in de les, zoals het beantwoorden van de vragen van de docent en het voorlezen uit mijn lesboeken. Gelukkig kreeg ik daarna hulp bij de praktische zaken die ik nodig had. Hoe ga je om met perfectionisme, faalangst en sociale contacten?
Veel mensen hebben het over een ‘stempeltje’ dat op hun hoofd is gedrukt waar heel groot op staat wat diegene heeft. Ik zie het dan weer graag anders, ik ben gewoon aantoonbaar gek. Een beetje gek dan hoor, schrik niet. Want het is toch veel leuker om te zeggen dat je een beetje gek bent? Zoals je in de eerste alinea hebt gelezen, heb en had ik met veel dingen best wel moeite, vooral op mijn middelbare school. Maar door jaren van oefenen, want ja, oefening baart kunst, mag ik toch wel zeggen dat ik veel heb geleerd de laatste jaren. Ben ik daardoor minder geworden of is mijn stempel vervaagd? Helemaal niet. Sterker zelfs, ik kan voor mezelf nu beter bepalen wat ik nodig heb op een bepaald moment.
Een etiketje is leuk, maar veel mensen vinden dat erg naar. Toch ben ik wel blij met mijn stempeltje. Mensen kunnen me helpen en er is vrijwel meteen zicht op ‘wat er aan de hand is.’ Ieder mens is anders, dus ook de behoefte van een ieder. Maar in hoofdlijnen is het wel hetzelfde. Mijn autisme beperkt me niet elke minuut van de dag, wat natuurlijk erg fijn is. Ik word vaak bestempeld als gezellig, energiek en humoristisch, iets wat ik natuurlijk erg leuk vind om te horen. Natuurlijk blijf ik wel aantoonbaar gek, haha.
Bekijk mijn verhalenreeks nu op: De Jongen