Geschreven onder de douche

Het is een slechte gewoonte. Ik weet het. Toch lukt het me steeds maar weer om elektrische apparaten de badkamer in te smokkelen. Een lekker muziekje speelt op de achtergrond terwijl ik mijn haar inzeep met de shampoo dat in het daarvoor gebruikte rekje staat. Lamme Frans is in deze tijd een veelbeluisterde artiest, carnaval staat voor de deur. Na mijn haar te hebben ingezeept, droog ik mijn handen af en pak mijn telefoon. Deze ligt aan de andere kant van het douchegordijn. Ik scrol door de lijst met laatste gesprekken, maar geen zin om met iemand te praten.
Het water klettert op de stenen. Mijn voeten laat ik dansen op de tegels. Het resultaat is dat het water omhoog spat. Niet zo hoog, maar het spat wel. Het volgende nummer van de carnavalsartiest doet zijn intrede onder de douche. Heerlijk. Mijn hoofd schud ik op het ritme van de muziek, terwijl ik mijn telefoon nog vast heb. Toch makkelijk, zo’n waterdichte telefoon. Toch kan ik me mijn iPod herinneren. Volgens mij was dat mijn tweede elektronische toestel, na mijn telefoon na, dat ik zelf had gekocht. De iPod ging ook mee onder de douche, maar die heeft het niet lang overleefd. Gelukkig mijn telefoon al wat langer.

Telefoon rinkelt

Net mijn haren ingezeept, komt er geen water meer uit de douche. Ik kijk, kijk en kijk. Wanneer ik mijn hoofd omhoog doe, spuit er een straal water recht in mijn gezicht. Grmbl. Een licht gegrom stoot ik uit. Vervolgens mijn haren ontdaan van de shampoo, zodat ik weer lekker ruik. De douche gaat uit. Het overige water stroomt naar het putje, terwijl ik me afdroog. Achter mij rinkelt de telefoon rustig verder. Stiekem lag de telefoon helemaal niet op het randje, waar die hoort te liggen. Eigenlijk had ik het mobiele apparaatje in mijn hand. Want ja, dit heb ik geschreven onder de douche.