Mijn ogen zeggen niets, maar in gedachten zeg ik heel hard: Nee! Heb ik niet geluisterd? Ik kan mij niet meer herinneren wat je hebt gezegd. Of wanneer je het hebt gezegd. Maar jij onthoudt toch altijd alles? Dat klopt, maar nu even niet meer. Ik pak mezelf terug op mijn eigen woorden. Hoe erg is dat, zonder een vraagteken. Het moge duidelijk zijn dat ik niet heb geluisterd. Voor mijzelf is het geen ramp. Al had ik liefste onthouden wat er tegen mij is gezegd. Nee, ik vind het erger voor de ander. Die irriteert zich eraan. Ik kan nu eenmaal niet alles meer onthouden.
Maar Mitchel, wat is er veranderd? Dat is wat ik mijzelf nu afvraag. Wil je niet naar mij luisteren? Natuurlijk wil ik naar je luisteren! Waarom doe je het dan niet? Dat is de vraag die ik mij stel. Ik denk na en kom uiteindelijk tot de volgende conclusie. Ik ben te druk. Mijn geheugencapaciteit wordt opgeslokt door andere dingen. Werk bijvoorbeeld, of scouting, of de gedichtenbundel die ik aan het schrijven ben. Daar gaat de meeste aandacht naartoe. Heel irritant, maar ik denk voor veel mensen herkenbaar.
Het spijt mij dat ik niet heb geluisterd. Ik zit nu in het schemerdonker deze column te schrijven en ik voel me gewoonweg klote. Gelukkig zie ik in de verte de laatste zonnestralen vervagen. Dat is een positief puntje aan deze 1 oktober. Nu ga ik moeten nadenken over hoe ik beter naar jou kan gaan luisteren. Niets is zo vervelend als iemand die je negeert. Een eerste truc is om mijn telefoon links te laten liggen. Al voelt dat misschien aan als mijn geheugen. Ik weet dat de mijne groter is. Ik wil weer kunnen zeggen dat ik alles weet. Dan hoef ik mij voorlopig niet op mijn woorden te letten. Dat deed ik toch al niet. Dan zeg ik nu met vochtige ogen, ajuus.
Photo by Bruce Dixon on Unsplash
16 Comments
Als je merkt dat iemand niet goed naar je heeft geluisterd is dat inderdaad meestal niet zo prettig. Het voelt als een gebrek aan interesse. Maar ik herken zeker dat als je heel druk bent, je meer dingen vergeet.
Mijn moeder heeft daar ook last van, het voelt als desintresse, maar heeft meer te maken met de andere dingen die op dat moment spelen. Zorg op dat moment dat echt iemand luistert, dan komt het meer aan!
Je bent niet te enige hoor, ik vergeet ook wel eens wat. Denk dat dit ook een concentratie dingetje is. Als ik echt ergens in zit kan ik helemaal nergens op reageren haha. Of ik onthoud totaal niet wat mensen zeggen.
Ik denk dat iedereen dat soms wel heeft, helemaal als we verdiept zitten in ‘ons geheugen’ (zoals jij dat zo mooi verwoord). Bij merk ik het ook vaak, dan lees ik iets en begint iemand met me te praten. En dan krijg ik het gewoon niet mee.
Ik heb dit al vaak bij mijn vriend gemerkt. Zo verdiept dat hij gewoon niet hoort wat ik zeg.
Bij sommige mensen denk ik dat wel hebben. Zelf heb ik ervaring en dan doe ik meestal alleen maar luisteren. Het is niet leuk alsof dat je niet bestaat.
Ik maak me hier ook wel eens schuldig aan en ook ik weet hoe niet leuk het voelt om niet de volledige aandacht van iemand te krijgen. Zolang het maar niet uit desintresse komt dan is het goed, toch?
Toegeven en doorvragen werkt bij mij het beste. Dan heb je het hele misverstand zo uit de wereld geholpen ☺️
Dit artikel kun je op zóveel manieren interpreteren. Dat vind ik mooi, maar ik zie het ook terug in de reacties. Dat je je bewust wordt en bent van het ‘luisteren’, is al een hele stap. Nu is het aan jou om de boodschap te interpreteren 😉
Soms krijg ik een “dat heb je helemaal nooit gezegd” naar mijn hoofd geslingerd. Maar ik heb het wel gezegd lieve schat, jawel, toch wel, echt wel. Maar jij zat met je aandacht op je mobiel en ondertussen bedacht je alvast wat je morgen zou doen.
Ik vind het zelf altijd vervelend als ik het gevoel heb dat iemand niet naar me heeft geluisterd. Vaak merk ik bij mijzelf ook; even die telefoon weg.
Kan gebeuren toch? Soms slaan we dingen gewoon niet op.
Heb ik ook al gehad… oeps
ja heel vervelend als iemand niet luistert, is het bewust of is iemand druk met andere dingen. lastig soms
Het is echt niet leuk als iemand naar je niet luistert, alsof dat je niet bestaat. Maar sinds een paar jaar i don`t care (cuek/cuekin aja zei Indonesische mensen) anders word je allemaal bedroefd om over na te denken.
Ik heb er ook wel eens ‘last’ van als ik met meerdere dingen tegelijk bezig ben… dan lukt het toch niet.