Het nadeel van de autocorrectie

Autocorrectie is de automatische correctie, in het bijzonder van de tekst in een tekstverwerker of op je telefoon.

Klaag, klaag. Ja, zo gaat het vaak in Nederland. ‘Het eerste wat ik heb gedaan is de autocorrectie uitgezet op mijn telefoon,’ hoor ik als een vriend een nieuwe telefoon heeft gekocht en deze komt showen. Ik vraag waarom hij dat heeft gedaan en het simpele antwoord dat ik krijg, is dat de correctie irritant is. Misschien hebben ze gelijk en is de autocorrectie niet de meest geweldige functie op je telefoon. Je Nederlands wordt er alsmaar slechter van, dat is bewezen. En als je dan iets verkeerd aantikt, dan schiet het al gauw bij je app-maatje in het verkeerde keelgat.
Mijn vriendin en ik waren een keer aan het appen toen ik een heel raar woord had aangeklikt, iets wat helemaal niet bestond. Ze snapte het niet, dus stuurde ik het nog een keer. Ik was nog steeds in de veronderstelling dat ik had getypt wat ik dacht dat ik had getypt. Totdat ze boos werd en me iets minder vriendelijk vroeg of ik wist wat dat betekende. Blijkbaar was het een scheldwoord in een andere taal, oeps. Daarom dat ik het in deze column niet benoem.
Gelukkig zit er aan ieder nadeel ook een voordeel, dus ook aan deze. Door de verkeerde woorden die ik zie als ik naar iemand een berichtje doe, raak ik ook geïnspireerd. De schrijver in me zegt dat ik deze moet gebruiken. Dus dat doe ik dan ook. In mijn verhalenreeks De Jongen zitten een hele hoop van deze worden die zijn afgeleid van woorden die mijn telefoon heeft gefabriceerd. Je zult ze er alleen niet uitvissen. En wat voor mij dan weer een nadeel is, ik heb ze niet opgeschreven. Helaas.

Donderdag 29 december is het een grote dag. Een klein e-book zal als cadeautje op deze blog verschijnen. Mis het niet!