Verhalen zijn er in alle soorten en maten. Achter de titel van deze column zit net zo een verhaal. Alleen weet ik niet waar te moeten beginnen, omdat dit ietwat is vervaagd. Elke dag hebben we ons eigen avontuur die ons als gids door de tijd leidt. Het opschrijven van verhalen helpt hier zeker bij, omdat dit een handleiding door het leven vormt. Die ik volg. Zelfs in dit land waar geen magie voorkomt, is het van belang om in sprookjes te blijven geloven.
Repelsteeltje, Alice in Wonderland en ook Hans en Grietje. Het zijn de sprookjes waar ik mee ben opgegroeid. Het dikke boek van Grimm staat nog altijd in het ouderlijk huis in de kast. Het mooiste aan deze verhalen is dat ze alle ingrediënten van een goed leven bevatten. Ja, dat is het echt. En naast alle goede dingen zijn ook de zonden goed vertegenwoordigd. De Boze Koningin is jaloers op Sneeuwwitje die altijd liefde vindt bij haar Droomprins. Repelsteeltje vindt geheimen helemaal te gek en Assepoester wacht op haar glazen muiltje.
Lees meer: Sprookjes vertellen tot in de eeuwigheid
In sprookjes blijven geloven: de realiteit
Op momenten voel ik mij net als Rapunzel opgesloten in een toren of wil ik mij net als Doornroosje prikken aan een spinnenwiel. Het in sprookjes blijven geloven, wil veel vertellen. Ik laat daarmee zien dat ik er nog zin in heb, ook wanneer er ‘duistere’ eigenschappen aan te pas komen. Van liegende mensen wil ik mij wegdraaien en jouw gemanipuleer laat mij koud. De mengeling van al deze sprookjes vormen het leven samen. Want een relatie zonder klein leugentje of een jaloerse kreet horen bij vrienden, liefde en een toost op het leven.
We kunnen het zo ingewikkeld maken, maar moeten we dat nou doen? Ik fiets door het dorp heen (als mijn band niet leeg zou zijn) en voel de wind mijn haren van koers veranderen. De gedachten vliegen mijn kop uit en dat is zo lekker. Het sociale leven is niet enkel praten, want dan was het makkelijk. Het zijn de kleinste signalen die je op kunt pikken om er een juist verhaal van te maken. De avonturen schrijven nieuwe hoofdstukken. En zo ook de mijne. Wellicht speel ik de hoofdrol in Sneeuwwitje en de Droomprins of help ik Assepoester. Wie weet, wie weet.
Uitgelichte afbeelding door Šárka Jonášová on Unsplash
8 Comments
Je hebt ook wel een beetje pech Mitchel: net het huis uit, en dan kun je vervolgens niet zoveel vanwege de coronacrisis. Ik vind je vergelijking met de sprookjesfiguren mooi gevonden!
Ja daar kan ik best inkomen dat je soms het gevoel hebt om opgesloten te zitten – hopelijk is het snel weer beter 🙂
Ik voel me Rapunzel en heb zin om corona met een koekenpan aan te vallen. Kidding …or not. 🙂
wat heb je dat mooi omschreven ! ik hoop wel dat je over een tijdje je je niet meer opgesloten voelt, het is ook een shit tijd en je dan ook nog zo voelen….
Wat heb je dit weer mooi omschreven. Het is dat ik zwanger was en nu al mijn tijd naar de kleine gaat, dus nu voel ik me niet alsof ik teveel mis. Maar ik mis het sociale leven af en toe ook wel hoor. Of lekker met een vriendin of familielid shoppen. Ik hoop dat je je snel niet meer zo opgesloten voelt en dat we snel van al dit gedoe af zijn.
Wat mooi omschreven weer! Ik wou dat ik sleeping beauty was, en weer wakker zou worden als Corona over is 🙂
Heel mooi geschreven Mitchell. Ik ben gek op sprookjes.
Wat een mooie insteek om je situatie middels sprookjes te illustreren. Heel treffend geschreven Mitchel!