Er was eens een jongen. Zijn naam was Mark. Het was een aantrekkelijke jongen van een jaar of 16 met donkerzwart haar, bruine ogen met een blauwe invloed en met een brede grijns. Mark had net zijn vmbo-diploma binnen en het was dus tijd om te gaan kijken naar een beroepsopleiding. Maar wat wou hij gaan doen? Hij had open dagen bezocht en gekeken naar zijn kwaliteiten. Hij had wel wat kwaliteiten. Mark was ruim van geest, had veel ideeën, kon goed leren en was heel precies, nauwkeurig en behulpzaam. Hij had regelmatig een beroepskeuzetest gedaan. Er kwam steeds hetzelfde uit: administratie.
Nu zijn we twee jaar later en heeft Mark zijn niveau drie administratie op zak. Maar hij zit met zichzelf in de knup. Zijn doorzettingsvermogen is even ver te zoeken. Mark is uiteindelijk gestopt met niveau vier, omdat hij er geen plezier meer in had en daardoor zich niet meer kon focussen. Mark zat vanaf toen dagen thuis en verveelde zich. Hij schilderde meer, maar zijn socialiteit kwam in verval. Hij zag minder mensen. Daarbij kwam het dat Mark nog iets met zich meedroeg. Hij is autistisch. Daarom was hij zo precies, behulpzaam en had hij ook zijn nukken. Doordat hij gestopt was met school en hij niet wist wat hij nu moest doen, zat hij met zichzelf in de knup. Het gaat niet allemaal vanzelf. Zijn brede grijns was ver te zoeken. Zijn haren lagen plat op zijn hoofd en de twinkeling die normaal in zijn ogen waren te zien, is nu verdwenen.
Maar er is licht aan de tunnel. Aan elke tunnel, hoe lang die ook is, is aan het einde licht. Mark kreeg trainingen. Op die trainingen kon hij lekker gaan schilderen, tekenen en knutselen. Maar hij kreeg ook kleine opdrachtjes met photoshop en voor anderen kopiëren. Hij deed die trainingen niet alleen, maar in een klein groepje met jongens en meisjes. Het was gezellig, Mark kon de trainingen goed volgen. Hij had een beetje aanspraak en kon zijn mening vertellen. Zijn mening formuleren en vertellen was altijd al een issue. Hij propte het liefste zoveel mogelijk op in zijn bol. Wat uiteindelijk kan leiden naar twee soorten uitbarstingen. Mark werd dan heel boos of hij werd heel verdrietig en moest huilen. Marks leven veranderde van grijs en wit naar wit met wat rood, blauw en paars. Langzaam kwam zijn grijns weer terug, samen met zijn twinkelende bruine ogen.
Menu
