Moordende gedachten

Hé get, weer een plens regen of heb je al gehoord dat die en die is overleden? Ja, vandaag is de poes weggelopen en gister was ik gezakt voor mijn rijexamen. Onze gedachten zijn een krachtig wapen. We kunnen onszelf ermee verdedigen en weer helen. Alleen gaat het breken van onze eigen moordende gedachten een stuk sneller.
Moordende gedachten, zoals ik ze noem, zijn negatieve gedachten die je zo belemmeren dat je iets niet meer wilt of kunt. Als ik naar mezelf kijk, heb ik ze vaak genoeg. Ik was altijd bang om iets fout te doen waarbij ik dan dacht, wat zou die ander ervan vinden? Of kan ik dat wel? Ik weet nog goed, het was juni 2010 dat ik hoopte dat er een trein over me heen zou denderen. Alleen maar om het feit dat ik bang was dat ik mijn talen niet beheerste. Natuurlijk speelt mijn autisme ook mee. We hadden namelijk Taaldorp en ik moest met vreemde mensen praten in een vreemde taal. Een dubbele kortsluiting dus.
In het laatste jaar is er bij mij ook veel gebeurt, ook qua moordende gedachten. Zo heb ik cognitieve gedragstherapie gehad. Deze therapie liet mij inzien dat veel dingen die ik dacht helemaal niet klopte. Mijn therapeute liet dit zien aan een formulier met daarop allemaal ‘gedachtefouten’, zoals ze worden genoemd. Maar op dat onderwerp kom ik in een latere column op terug. Door in een boekje allemaal positieve dingen in op te schrijven wat er op een dag was gebeurd in combinatie met de therapie, veranderde mijn eigen zelfbeeld behoorlijk. Op een gegeven moment moet je het roer beetpakken, deze 180 graden draaien en weer op volle toeren rechtdoor gaan. Ik heb zelfs leren bellen. Iets wat ik daarvoor totaal niet zou doen. Eigenlijk zou ik zelfs niet de telefoon willen vastpakken, laat staan het nummer intoetsen en ‘hallo’ zeggen.
Als laatste wil ik zeggen dat als je het nu niet doet, dan vast morgen ook niet. Dus pak een notitieboekje en schrijf erin wat voor positieve dingen er zijn gebeurd vandaag. Want ja, elke dag heeft wel iets positiefs!