Zwetende handen razen als een malle over het toetsenbord. Met harde toetsaanslagen schrijf ik de artikelen voor mijn blog of de gedichten die je kunt vinden op Instagram. De gehele periode van onze intelligente lockdown heb ik zo goed als binnen gezeten, want contacten dien je zoveel mogelijk te vermeiden. Ook nu nog. Gelukkig worden de maatregelen steeds verder afgebouwd en ik denk dat we daarom de komende weken meer lucht krijgen. We zijn niet meer opgesloten in huis, want de eerste contactberoepen hebben hun werk hervat. Hier ben ik blij, omdat ik zodoende een energetische behandeling mocht ontvangen.
Column van vorige week gemist? Reageren vanuit onze emotie
Meer in mijn eigen zone
De afgelopen twee maanden heb ik, net als velen, verplicht thuisgewerkt. Eerst aan de eettafel en later steeds meer in mijn slaapkamer, want dat is de fijnste plek om te werken. Een beetje meer in mijn eigen zone. Om het zo maar te zeggen. De eerste week voelde het net aan als vakantie, maar nu voelt het als een strafkamp aangezien mijn rug en meer beginnen te protesteren tegen het lange zitten. Ik kan niet meer. Het is echt zwaar om de gehele dag thuis te zijn en dat ook nog eens zonder wind buiten. Een verfrissende luchtvlaag zou mij ook minder laten zweten. En bovendien gunstiger stemmen.
Zaterdag 16 mei werd voor mij een dag met vreugde. Ik was zo enthousiast dat ik weer naar scouting mocht dat niets mijn dag meer kon deren. Zoals verwacht werd de opkomst geheel anders, want als leiding zijn wij genoodzaakt om afstand te bewaren tussen ons, maar ook naar de kinderen toe. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd. Met weinig materialen hebben we hen een leuke ochtend bezorgd en daarmee ook onszelf. Wat voor spelletjes je allemaal met kranten kunt doen dat is echt ongelofelijk. Je kunt met kranten op de borst rondrennen, geluiden raden en zelfs mee gymmen. Buiten zijn doet een mens goed, vind je niet?
Lees meer: Jongeren ervaren meer eenzaamheid
Niet meer opgesloten
Duimen voor 1 juni. Dat is de eerste datum die we met zijn allen moeten halen, want vermoedelijk* mogen we dan weer met 30 mensen bij elkaar komen. Laat de echte verjaardagfeestjes maar weer komen. Dat is wat velen zullen denken, want ‘coronaverjaardagen’ zijn termen die 2020 voor altijd markeren. Als dit weer mag, dan zijn we definitief niet meer opgesloten in huis, denk ik. Al lijkt me anderhalve meter in één huis niet te waarborgen, maar in de buitenlucht wel en dan kunnen er weer buurtfeestjes worden georganiseerd. Maar misschien is dit wel erg hoopvol in deze tijden van onzekerheid. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat we logisch moeten blijven nadenken en dat ik van frisse lucht houd 😉
.* Dit artikel is geschreven op 19 mei 2020.
Uitgelichte afbeelding: Photo by Nathan Anderson on Unsplash
Deze foto laat goed de afgelopen situatie zien. Namelijk alleen een huis en verder geen omgeving meer.
9 Comments
Leuk hoe je je gevoelens bij Corona en de aangekondigde versoepelingen verwoord. Leest fijn weg!
Dankjewel voor het compliment! Het voelt alsof er meer schone lucht door je longen stroomt. Misschien ook wel letterlijk, haha.
ik vond het ook niet makkelijk, dat opgesloten zitten, terwijl ik toch al jaren vanuit huis werk..Gelukkig heb ik een volkstuin, dat is wel mijn redding geweest
Wat is het fijn he, om er weer uit te mogen! Ik ga dinsdag voor het eerst weer naar het terras, hallo vrijheid.
Manon, neem je me mee?! Haha. Hier is het alleen maar regen vandaag, maar ik moet mezelf toch verplichten om iets te gaan doen buiten.
Bij mij is het dubbel. Het deed op een of andere manier deugd om even op de rem te staan maar anderzijds hadden die beperkingen toch ook wat impact. Vooral met de sociale isolatie had ik last.
Je hebt een hele mooie schrijfstijl. Het leest erg lekker! Daarnaast heb je ook een erg leuk artikel geschreven!
Wat fijn dat je weer naar de scouting kon! daar waren de kids vast ook enorm blij mee.
Ik ben blij dat het normale leven langzaamaan weer op gang komt, vindt dit helemaal niks.