Het is moeilijk, maar de tijd gaat door. Ik zie je staan, staan. Ja, je staat er echt. Ik zie je toch echt staan. Niet iedereen heeft het altijd makkelijk. Elk individu heeft problemen, net als dat een volk zo zijn problemen heeft of een school. Iedereen kamt wel met een probleem, of je het nou leuk vindt of niet. Je ontkomt er niet aan. Zo heeft Nina-Roos ook haar problemen. Door dat gedoe met die naaktfoto’s is ze voor haar gevoel weer helemaal bij af. Haar vriendinnen hebben zich tegen haar gekeerd en ook haar ex loopt het liefste met een boog om haar heen. Jongens wijzen haar nog steeds na en zoveel heeft ze niet meer te doen. Haar agenda is leeg. Ze is in de steek gelaten.
Nina-Roos voelt zich slecht. Diep, maar dan ook echt diep in de put gevallen. Sinds kort snijdt Nina zichzelf. Heel kort, met het mesje van de puntenslijper. Langzaam gaat ze met het puntje van het mesje naar haar huid. Haar rechterarm zit al onder. Kort trekt ze een streep van links naar rechts. Vliegensvlug komt er een beetje bloed uit het wondje. Ze dipt met een zakdoekje het bloed van haar arm af. Ahh, dat voelt goed, denkt Nina. Ze zet nog een grotere streep op arm, onder de vorige. Ze dip het bloed er weer vanaf. En kijkt naar zichzelf in de spiegel. Nu zitten er al twee krassen op haar linkerarm. Nina-Roos trekt de mouw van het blouse weer naar beneden en buigt voorover. Haar blouse schampt tegen de net aangebrachte wondjes. Tranen bewegen zich rondom haar oogkassen. De wondjes beginnen te prikken en haar arm wordt rood. Wat moest ze zeggen tegen anderen als ze haar armen zagen? Nina-Roos begon te huilen. Haar tranen waggelen naar beneden, tot over haar kin en raken daarna haar blaadjes op het bureau. Dat vol is geschreven met haar huiswerk.
Het heeft geen zin meer, zegt ze tegen haarzelf. Ze heeft geen pijn meer, maar iets anders voelt ze ook niet. Het is stil. Ergens heeft Nina-Roos wel gelijk. Het heeft geen zin om jezelf te snijden. Behalve dan voor het eerste kwartiertje. Daarna wordt het een last, je weet niet hoe je het moet verbergen. Er worden vragen gesteld en je kunt er niet meer omheen. Het is nog even moeilijk als eerst en het zal niet veranderen door het snijden. Je moet die bepaalde gedachten, uit je hoofd zetten.
Menu
