Treinreizen als persoonlijke hel | Column

Een gehele tijd was het niet nodig. Het reizen met de trein, maar helaas was mijn auto een paar weken terug kapot. En ik moest een manier hebben om naar kantoor te gaan, zonder met de fiets te moeten. Want het was in januari erg onzeker of je droog over zou komen. Van de werkgever heb ik een NS Business Card. Dus kan ik gratis met het openbaar vervoer. Dat moest natuurlijk getest worden. Ik hoefde geen bestelling op te halen dus ik kon de pas direct gebruiken. Hoewel dat goed is gegaan, blijf ik erbij dat treinreizen voelt als een persoonlijke hel.

Frustraties

Dit gevoel heb ik al heel lang. Enkel het instappen zorgt al voor frustraties. Je moet altijd wachten voor het instappen en mensen staan zo gedrukt op de ingang, dat niemand eigenlijk de kans heeft om fatsoenlijk adem te halen. Het grootste dilemma vind ik het instappen zelf, omdat ik in het gat kijk wat je overbrugt als je de trein ingaat. Het maakt me zenuwachtig, omdat ik niet tussen het station en de trein in wil vallen. Gelukkig nog nooit gebeurd 😉

De drukte heb ik al even genoemd, maar dat vind ik ook niet altijd even prettig. Mensen staan te dringen voor de deuren en vaak kon ik niet eens zitten in de Intercity naar Arnhem. Nu wel! Daar ben ik echt ongelooflijk blij mee. Op het station wachten kan nuttig zijn, omdat je alvast wat belangrijke berichten of mails kan beantwoorden, maar het is niet leuk. En in de winter ook erg koud. In de tijd dat ik naar het station ben gelopen, ben ik met de auto al halverwege de rit naar huis. Dat was even een moment van besef. Al heeft treinreizen ook een leuke kant, want je kan ongemerkt mensen kijken.

Treinreizen als persoonlijke hel

Nederlandse Spoorwegen heeft natuurlijk al het imago dat ze altijd te laat komen. Die mag ook zeker niet ontbreken in dit artikel met het onderwerp treinreizen als persoonlijke hel. Vertraging of treinen die uitvallen bij regen. In Nederland kan dat allemaal. Een ander ding waar ik niet happig op ben, zijn de daklozen die rondom het station staan te bedelen om geld. Ik weet dat we hen zouden moeten helpen, omdat ze niets hebben, maar ik ervaar het altijd als zeer onprettig als mij iets wordt gevraagd. Zeker wanneer ik zo snel mogelijk weg wil. Het voelde na twee jaar dan ook raar om weer op een treinstation te zijn.

Een korte samenvatting

Mensen moeten even geduld hebben, zodat we rustig in- en uit kunnen stappen. De trein rijdt niet met open deuren weg. Ik hoef niet bang te zijn om te vallen voordat ik ben ingestapt en de NS is toch niet van de tijd. Eigenlijk zou ik ook wat kleingeld moeten hebben om te geven aan degenen die dat nodig hebben, maar ik heb nooit munten bij me.

Zijn er dingen die jij niet prettig vindt aan een station?

Uitgelichte afbeelding door Fer Troulik op Unsplash.