‘Waar moedeloosheid zegt: een wolk voor de zon! Daar zegt het vertrouwen: de zon achter de wolken,’ is een citaat van Paul van Vledder. Te midden van de stevig gewortelde Nederlanders, die met hun benen stevig op de aarde staan, ontvouwt zich het natuurlijke leven. Hier op de aardkost spelen zich onze dagelijkse ervaringen af, omringd door onze natuur, onze huizen en geliefden. Echter, te midden van deze aardse realiteit schuilt er een onontdekte pracht in de wolken. Daarom koester ik het verlangen om vaker naar de lucht te kijken, want daarin weerspiegelen zich mijn dromen. Waarom zouden we ons beperken tot elkaars blik, terwijl de lucht boven ons een eindeloze bron van inspiratie is?’
Dankbaarheid
Wanneer ik in het hemelblauw kijk, voel ik me dankbaar. Dankbaar voor de kansen die ik in mijn krijg en heb mogen nemen. Ook voor waar ik ben opgegroeid en dat ik als peuter in de kinderwagen naar de wolken heb kunnen kijken. De voorbijdrijvende wolken zagen mijn dromen en hebben dit verder gebracht. Met twee stevige voetafdrukken sta ik op de aarde. Erg makkelijk ben ik niet weg te drukken. Maar dromen doe ik allerminst. De hectiek van de dag zweeft verder. Dat vind ik mooi om mijn dankbaarheid voor te uiten. Dat de natuur samenwerkt met de mens. Al is het nog te vaak een tegenwerking.
Wolkenformaties: vaker naar de lucht kijken
Als je naar de wolken kijkt, valt er veel meer te zien dan enkel wolken. Ook kleurverschillen, vogels en vliegtuigstrepen komen voorbij. Zo kunnen vijf luttele minuten veranderen in een zoekspel. De uitgereikte wolkenslierten zijn perfect om op de foto te zetten. Een aantal weken terug hoorde ik voor het eerst van de term wolkenclassificaties. Wist je dat je foto’s van wolken kan inleveren en dat deze worden bekeken en beoordeeld? Ik heb het niet geprobeerd, maar na een aantal artikelen te hebben gelezen weet ik dat Nederland een ‘interessant land is om wolken te determineren.’ De wolken die we het meest zien in ons landje zijn stratuswolken, stratocumuluswolken en cumuluswolken.
Lees ook mijn vorige column: Het seizoen van aanpassingen doen
Rustige natuur
Het is toch heerlijk om vanuit een luie stoel te kijken naar de voorbijdrijvende wolken. De helderblauwe decemberlucht, een beetje fris, waar een enkele witte wolk voorbijgaat. Daar word ik rustig van. Het voelt aan alsof de wereld beweegt, terwijl ik stil zit. Herken je dat? Ik geloof erin dat vaker naar de lucht kijken kan helpen. Net als wandelend door het bos omhoog kijken naar hoe de takken door de zon worden gekleurd. De conclusie is dat de natuur ons meer helpt om rust te vinden, omdat we daar horen te leven: tussen de bomen met de wolken die overdrijven.
5 Comments
Ik zit ook vaak naar wolken te kijken. Ze kunnen soms gekke figuren voorstellen en zijn soms echt mooi.
Ik heb het ook. Ik kan enorm genieten van de lucht. Het is elke keer anders en altijd even prachtig.
Mooi! Ik zou het eigenlijk ook vaker bewust moeten doen.
Ik vind het heerlijk om naar de wolken luchten te kijken.
Ik vind het heerlijk om naar de lucht te staren, helemaal in de zomer als ik met mijn badlaken in het zand lig of in het gras.