K3-nummer op repeat. De muziek van mijn vingers die over het toetsenbord gaat, klinkt door de ruimte. Op de eettafel staat een bak welke gevuld is met chocolade. Na iedere regel grijpen mijn vingers naar een stuk chocolade. Terwijl mijn gedachten nadenken over de volgende zin om te typen. Ook staat er een doos met tissues klaar, want de snotproductie is in de afgelopen weken aanzienlijk gestegen. In heel Nederland is dat overigens. Niet enkel bij mij. Hoewel de weken aan mij voorbij vliegen, lijkt het thuis toch stiller te staan. Als je alleen in je ruimte aan het schrijven bent. Of eten en drinken.
Personen niet vergelijken
In een eerdere column had ik het over alleen zijn. Echt alleen ben ik niet, maar ik mis wel het gevoel van knuffelen. Dat je je aan iemand kan overgeven zonder dat het ongemakkelijk wordt. Tijdens het snuffelen in de krant, stuitte ik op een artikel over de toekomst. Of de kinderen van de columnist het gaat redden wanneer de moeder wegvalt. Een zwaar onderwerp. Omdat deze kinderen zijn gediagnosticeerd met meerdere stoornissen tegelijk. Personen kun je niet vergelijken, want voor eenieder is de handleiding anders. Toch zet ook een dergelijk onderwerp als dit mij aan het nadenken.
Volgende zin om te typen
De toekomst klinkt altijd als iets dat ver weg ligt. Maar vergeet niet dat morgen ook al de toekomst is. Wat ik wil zeggen, is dat het leven heel snel veranderen kan. Op dit moment ben ik aan het schrijven en misschien ben ik morgen wel aan het winkelen. In een veel te druk winkelcentrum waardoor ik ’s avonds enkel nog maar naar de televisie kan staren. Het is zo onberekenbaar. Net zoals dat ik niet weet wat de volgende zin om te typen is. Zou jij het prettig vinden als je tijd stoppen kan? Mocht het kunnen, wil ik de tijd graag stoppen. Zodat ik, noch jij ouder wordt.
Gelukkig leven
Hoewel de handleiding voor elk individu anders is, zou je hen naar eigen kunnen moeten behandelen. Hoe moeilijk dat ook is. Vandaar deze lofzang voor alle ouders, verzorgers en personen die extra hulp kunnen gebruiken. Ik ben gelukkig met mijn leven. Daarom hoop ik dat anderen dat ook zijn. Enkel de toekomst is ook voor mij een zwart gat waarvan ik nog niet weet welke kleur het gaat aannemen. Dat kan alle kanten op. Al heb ik de hoop dat een goede basis is gelegd waardoor ik ook de volgende zinnen netjes op papier kan krijgen. En als het gaat om mijn eigen handleiding dan luister ik nog even verder naar K3’s Blankenberge.
Het betreffende artikel kun je vinden op NRC.
Uitgelichte afbeelding door Alysha Rosly op Unsplash. Nee, ik drink nog steeds geen thee.
7 Comments
Wat een bijzonder, rauw, moeilijk en mooi artikel in het NRC Mitchel. Ook hoe en dat wat jij schrijft trouwens. Ook bijzonder omdat ik er daadwerkelijk wat bij voel. Een stukje eenzaamheid (of is dat iets invullen?). Hoe dan ook word ik erdoor geraakt. Misschien komt dat ook wel omdat ik al de hele ochtend luister naar de mooiste Bach-muziek. Ik had best wel veel stressvolle dingen te doen, maar met de juiste muziek op de achtergrond doe ik gewoon mijn ding. En schiet ik onderwijl vol. Ach alles kan. En het een mag en kan naast het ander bestaan.
Best een zwaar onderwerp en dan gecombineerd met K3, ha, dat vind ik leuk. Ja, we zijn allemaal anders en we zijn allemaal op onze eigen manier allemaal alleen ook.
Een goede basis helpt denk ik enorm in het leven Mitchel. Die geeft kracht waardoor je het leven beter aan kunt denk ik.
Mijn tieners kunnen ook veel energie halen uit K3, de aller eerst K3 dan.
Je schrijft echt supermooi en dit is precies waar het nu naast het hele virus gebeuren ook om gaat: die onzekerheid. Maar we houden hoop! Het komt goed! En thee is lekker hoor Mitchel 😁
Wat een mooi artikel heb je over jouw ervaringen geschreven.
Een bijzonder en mooi artikel, heel uniek hoe je een heftig onderwerp kunt combineren met een luchtig onderwerp zoals K3.