Verdrietig lig ik opgevouwen op mijn bureaustoel. Mijn hoofd zit tussen mijn knieën geklemd en mijn oren worden afgeschermd door mijn handen. Ik vraag mij af of ik alleen blijf voor eeuwig en altijd, want wat klinkt dat lang zeg. Op ieder potje past een dekseltje of de andere helft van mijn puzzelstukje loopt ergens rond op deze aardbol. Maar zie dat ene stukje maar te vinden in de mensenbrij. Nee, ik voel mij niet alleen, want dat is wat ik je hoorde denken. Maar wat ik wel mis is een fijne knuffel om de dag mee te kunnen afsluiten, want.. in de regel wil ieder persoon liefde voelen?
Langzaam laat ik mijn handen van mijn oren afzakken en schuiven mijn tenen over de vinyl-vloer. Een leeg gevoel hoopt zich op in het binnenste van mijn maag. Het is ’s avonds tegen bedtijd dat mijn buik begint te borrelen. Alsof het met handjes alles naar binnen wilt trekken: ik heb iets te eten nodig. Uit een la haal ik de restanten van een chocoladereep en brokkel deze opnieuw af. Wie op aarde is hier neergezet voor mij? Ik ben geen type die alleen wil blijven, maar ik heb tijd alleen nodig om te kunnen opladen.
Voor eeuwig en altijd die spanning?
Pijnlijk voelt het als er wordt gepraat over partners, mijn vriend of mijn vriendin. Bladiebladiebla. Nee, eigenlijk doet het mij geen pijn, omdat ik mijn tijd uitwacht. Zo zeker ben ik er straks van dat ik niet gescheiden kan worden van mijn toekomstige vriendin. Voel jij de spanning die ik voel? Voor eeuwig en altijd, alleen. Het klinkt toch alsof er een sprookje is afgelopen met een driekoppige hond, of uh, draak. Ik ben blij dat de zon zich vaker gaat laten zien, omdat ik klaar ben met de regendepressie. Geef mij genoeg licht zodat ik kan zien waar ik in de mensenbrij moet gaan zoeken.
Lees meer: Knuffelkanon voor het echte geluk
Het ontbrekende puzzelstukje moet ergens te vinden zijn. Liefde doe je niet alleen, maar samen met zijn twee. Ik heb mij afgelopen weekend opgesloten in mijn kamer om zoveel mogelijk te kunnen schrijven, maar ook om Tinder goed te kunnen gebruiken 😉 Als ik nergens heen ga, dan moet het op een andere manier. Een leuk gesprek maakt mij zo vrolijk. Die knuffels komen dan later wel.
Photo by Christiana Rivers on Unsplash
4 Comments
Geef de hoop niet op. Je bent een leuke gast, dus jouw deksel komt vast en zeker. Ik doe overigens niet aan deksels, ben meer van potje potje, of zo.
Herkenbaar. Ik leef alleen en vindt het prettig, maar niet altijd. Het zijn de kleine dingen die ik mis, soms een arm om heen, samenhorigheid, soms de steun. Toch voel ik me niet eenzaam. Het komt zoals het komt, vanzelf een keer.
Bij mij duurde het ook tot mijn 39e voor ik echt iemand vond waar het echt mee klikte. En nu zijn we al weer 6 jaar getrouwd.
Uiteindelijk vind je dat ene dekseltje! Vaak juist als je stopt met zoeken. Ik leerde de liefde van mijn leven kennen toen ik 28 werd inmiddels zijn we bijna 10 jaar samen.