Column | Waaraan herken ik mijn eigen identiteit?

Ik houd van herhaling. Van dezelfde grapjes en uitspraken die iedereen om mij heen nu herkent. Identiteit. Heb jij wel eens gezocht naar wat je eigen identiteit nu is? Wanneer ik dit schrijf, voel ik mij niet lekker en schrijven gaat mij niet snel genoeg. Dit is de derde keer dat ik ben begonnen met het schrijven van deze column. Ik vind dat je dat moet weten, want het gaat niet altijd vanzelf. Normaal gesproken schrijf ik makkelijk, maar vandaag heb ik echt geen idee. Dat is iets wat mij frustreert en het is iets wat bij mij hoort. Waar ik benieuwd naar ben? Wat mijn eigen identiteit is.

‘Je lacht altijd. Dat is echt vreselijk. Hoe kun je nou altijd lachen?’ Laat mij je vertellen dat ik echt niet altijd lach en dat de afgelopen weken gewoonweg klote waren, maar het hoort bij het leven. Desalniettemin ben ik zeker positief ingesteld en ik vind dat dat hoort bij mijn identiteit. Iedereen herkent mij aan mijn lach. En aan mijn hoempapa, jupperdejupjup en de manier waarop ik loop. Vind jij dat ook iets vanzelfsprekend bij anderen? Oh ja, wat veel mensen ook bij mij vinden passen zijn uilen, Harry Potter en schrijven. Ik kan het maar beter gezegd hebben.

Sinds 2013 ben ik beverleiding en één van de programmaonderdelen is identiteit. Moeilijk! Hoe kom je tot een activiteit die aansluit bij kinderen van vijf tot zeven jaar? Een spelletje. Daarom heb ik bij elk bingonummer een vraag bedacht die de groep kon beantwoorden. Fan van K3? Of fan van Dummie de Mummie? Van de eerste ben ik sowieso fan. Wat je van vroeger meeneemt, is ook een stuk identiteit. Persoonlijk denk ik dat het onbewust maakt wat je later in het leven leuk gaat vinden. Naast dat er natuurlijk de interesse moet zijn. Zo kan ik heel vaak naar hetzelfde nummer luisteren. Gewoon voor de herhaling en om te oefenen met zingen. Maar niet aan iemand verklappen hé?