Chantal de Laat, presentatrice van de carnaval in Brabant, heeft haar theatershows op YouTube staan. In ‘Zijn er nog vragen’ heeft ze het over de keuzes die we allemaal maken. Of het nu kleine of grote zijn. De column voor de nieuwe week moest ik nog schrijven. Ik had een onderwerp te pakken, want waarom willen we zoveel? Dit merk ik ook voor mezelf. Steeds weer prikkels opzoeken. De vraag is waarvoor? Om bezig te blijven of om emoties te verdoven of om goed te willen doen in het leven. Het begint me te duizelen.
35.000 keuzes
In de wetenschap wordt ervanuit gegaan dat het aantal gedachten die je dagelijks hebt opgaat met het aantal keuzes die je maakt. De meesten gaan onbewust. Lilian Visser schrijft in een blog uit 2020 dat te veel keuzes hebben lijdt tot keuzestress. Paniek! Want keuzes zijn slecht voor het hart. Zo geeft Lilian het voorbeeld van de volle schappen met broodbeleg. Wat ik heb opgelost, omdat ik (op een uitzondering na) altijd hagelslag eet.
Er is zoveel informatie dat door mijn hersenen wil sijpelen dat het geen ogenblik rust krijgt.
Simpele keuzes
Vandaag noem ik het simpele keuzes. Dit zijn de alledaagse dingen. Zoals wat eten we vandaag of welke kleren trek ik uit de kledingkast. Gelukkig ben ik niet zo’n wispelturig type en weet ik snel wat ik wel óf niet wil op een dag. Maar dat dit voor mij simpele keuzes zijn, wil niet zeggen dat dit voor een ander ook zo is. Iedereen hoort weleens van die verhalen. De jongen die een uur voor de spiegel staat om zijn haar te fatsoeneren. Of de buurvrouw die het voor het uitgaan uitschreeuwt, omdat ze geen kleding heeft om aan te trekken. Terwijl haar vloer bezaaid ligt. Ik trek iedere morgen iets uit de kast.
Toekomstmuziek
Sommigen perioden in een leven zijn lastig. Bijvoorbeeld de momenten dat ik niet weet wat ik wil met de jaren die nog komen. Bij het opbouwen van een eigen leven, komen andere keuzes kijken. Enkel de vraag welke opleiding ik wou gaan doen, vond ik lastig. En nu nog, want ik wil mij verdiepen in de pabo, maar mijn huidige werkzaamheden wil ik niet opgeven. En zoals het met keuzes is, is het het één of het ander. Hetzelfde geldt voor de zoektocht naar een huis of het aangaan van relaties. Met andere woorden het zijn de keuzes die je maakt waar meer vanaf hangt dan de paar sokken die je draagt.
Waarom willen we zoveel?
Op sommige momenten voel ik me geleefd. Er is zoveel informatie dat door mijn hersenen wil sijpelen dat het geen ogenblik rust krijgt. Elke keer weer de keuze wat ik ga doen. Mijn laptop klap ik dicht en ik zeg: tot de volgende keer.
Uitgelichte afbeelding door Javier Allegue Barros op Unsplash.
2 Comments
Dat is een goede vraag Mitchel. Waarom willen we zoveel? Komt dat van binnenuit? Of van buitenaf?
Dingen die we ‘moeten’, moeten we vaak van onszelf 😉