Toen mijn studie was afgerond, viel ik in een gat. Mijn dagen sleet ik thuis en alleen scouting was nog hetgeen waar ik mij mee bezig hield. Ik miste een uitlaatklep, omdat de spanningen zich in mijn lichaam ophoopte. In januari merkte ik dat er iets niet goed ging. Voordat ik aan het ontbijt kon beginnen hing ik minstens 10 minuten boven de wasbak. Ik kokhalsde en spuugde net zolang totdat er alleen gal nog uitkwam. Dat moest veranderen, want om de dag op een dergelijke manier te beginnen, is niet prettig. Daarom begon ik iedere ochtend met een wandeling door de wijk. Echter wandelen zonder hond lijkt verboden te zijn.
Frisse lucht is een fijn begin van de dag. Zo loop ik minstens de helft van de dagen voor zeven uur buiten, waardoor de spanningen via mijn voetzolen de aarde inzakken en ik kan ontspannen. Om niet elke ochtend hetzelfde rondje te hoeven wandelen, heb ik meerdere opties die elk ongeveer een kwartier in beslag nemen. Zo ga ik linksaf of rechtsaf, maar altijd zonder hond. Vooral in de maanden dat het op het vroege tijdstip licht is, zie je mensen met de hond buiten de ronde doen. Geregeld word ik aangekeken met een opgetrokken wenkbrauw of iemand die mij nog eens extra nakijkt. Niet begrijpend wat ik buiten doe zonder dier dat aan een lijn trekt.
Lees meer: De emotioneelste zomerhits van 2020 met Maan en Rolf
Lopen op een vroege ochtend
Ongeveer een maand geleden kwam het beschreven gevoel weer terug. Hondenbaasjes lijken niet te begrijpen dat je alleen benen nodig hebt om te lopen. Een viervoeter is wellicht een leuke aanvulling, maar ik ben al wel druk genoeg met mezelf. Een ademhalingsoefening doe ik met gepaste regelmaat, wanneer ik daar de behoefte voor voel. Soms heb ik het gevoel dat ik gek ben (wat tot bepaalde hoogte ook zeker waar is), omdat je zonder hond niet buiten hoort te lopen op een vroege ochtend. Naast het gal spugen ervaar ik het ook als onprettig als je in je eigen buurt geen wandeling mag maken. Heel vreemd.
Morgenochtend loop ik met mijn groene schoenen en dezelfde kleur jas weer naar buiten. Dan voel ik, hopelijk, de frisse lucht mijn neusgaten binnen gaan en voel ik de zonnestralen mijn gezicht verwarmen. Dat is het heerlijke van een ochtendrondje zo vroeg in de morgen. En dat al voor vijf volle jaren waarin wandelen zonder hond verboden lijkt te zijn.
1 Comment
Zo herkenbaar! Een jaar of 16 geleden vroeg een collega waarom ik geen hond had. Ik was nogal verbaasd. Wat bleek: Omdat ik zo van wandelen hield vond zij het logisch dat ik ook een hond zou hebben. Ik heb haar toen maar uitgelegd dat wandelen zonder hond ook heel goed kan en dat je dan bovendien niet met zo’n poepzakje op zak hoeft te lopen.