Ik geniet met volle teugen. De wind waait zachtjes door mijn haren, mijn jas ligt op de grond en ik zit op een betonnen plaat te kijken. Te kijken naar het water van de Rijn wat van mij wegglijdt. Het is een rustige dag. Iedereen is vrolijk en er klinkt geroezemoes en gelach. Als je dat overigens nog hoort met de geluiden van auto’s en vrachtwagens. Ik wil terug naar een leven welke bestaat uit het bekijken van berkenbomen en dagelijks vlinders tellen. Met een boek op de bank de zonnestralen voelen. Wat ik nu denk is het volgende: was het maar simpel.
Vandaag geen uitlatingen over wat de politiek kan veranderen. Geen aanbevelingen voor je planten met Chrysop, want vandaag is de dag voor meer vrolijkheid. Het plukken van de dag, omdat ik vind dat je dat altijd zou moeten doen. Hoeveel donderwolken ook boven je gedachten zweven, ergens daartussen fonkelt een ster. Je leest het vaak op teksten van de Xenos (toch een hatelijk tintje in deze column): smile and the world smiles back of be nature. De ingrediënten voor een simpel leven zouden niet ver weg moeten zijn, volgens deze bekende winkel. Gewoon lachen en de natuur in. Of eat, sleep and repeat. Wat ik mij altijd afvraag is waarom het altijd in het Engels gaat, want Nederlands is ook mooi.
Simpel, was dat het maar
Met volle overtuiging ben ik mijn vrijetijd aan het herinrichten. Nieuwe inzichten door een vitaliteitscoach geeft stof tot nadenken. Vandaar dat ik ben begonnen met het uitwerken van alle ideeën die in mijn hoofd rondspoken. In combinatie met dat wat ik nodig heb. Wanneer ik iets actiefs heb gedaan, is een ontspannende activiteit vervolgens aan de beurt. Of ontspannen beginnen en daarna de wijde wereld in. Een autistische trek van mij is dat ik niet goed doorheb waar mijn energielevel staat. Ik kan maar doorgaan, en doorgaan. Totdat er geen mogelijkheden meer zijn. Ter vergelijking voelt het alsof het lampje van de benzine dat begint te knipperen.
De wereld van bloemen, bomen en beesten in. Daar geniet ik steeds meer van. Met de wandelschoenen en camera de Veluwezoom op. Dat geeft mijn koppie meer zuurstof en daardoor energie. Waardoor ik andere acties voor elkaar krijg. Dat is althans mijn bedoeling. Ik geniet van de vrijheid die ik dit jaar terugkrijg. Deze vrijheid voel ik sterker doordat ik mijn eigen verwachtingspatroon heb verbroken. Al kan ik het niet laten om niet niets te doen, want volgens mij doet iemand altijd iets. Voor nu plof ik mezelf op een stoel met een boek in de zon. Zo simpel dat het is.
