We (over)leven in 2020. Een periode dat over tien jaar in elk schoolboek te vinden is. Voor aardrijkskunde staat er een kaart waar de meeste besmettingen waren en in het schoolboek voor economie hoe hard de horeca en de cultuursector zijn getroffen. Het eerste jaar van dit nieuwe decennia is schokkend. We zijn geconfronteerd met ziekte en met onszelf. Ik heb een ideaal. Dit ideaal is dat we voor elkaar leven. En wat dat kost, mag niets uitmaken. De wereld zijn we samen en dat daar geld bij hoort, vind ik beneden menselijk niveau. Zorg voor de basis, zodat iedereen het goed heeft.
Docenten verzuipen in het gebruik van de mobiele techniek. De geestelijke gezondheidszorg zit zo in elkaar dat ze zelf een behandeling nodig hebben. Fabrieken kunnen het best gesloten worden, omdat er geen opgeleide krachten zijn. Jongeren en sparen is verleden tijd, zodat zij geen kansen krijgen om een huis te kopen. Ik leef met hen mee (hehe). De zorg voor de stabiele basis is geheel naar de kant geveegd. Het enige wat nog telt is of Amsterdam Airport, ook wel Schiphol genoemd, genoeg geld in het laatje kan opbrengen.
Lees meer: Dagelijks halfuurtje voor balans | Column
De mislukking van de zorg voor de basis
Helpt het de inwoners niet juist als zij goed en veilig een dak bezitten? Of jongeren die met hun handen de mooiste dingen kunnen maken? Is het niet veel beter om daarin te investeren in plaats van een nieuwe asfaltlaag? Mijn eerste droom is om meester te worden, maar dat willen de kinderen van nu toch niet meer? Wie gaat ervoor zorgen dat er over 15 jaar nog voldoende leerkrachten zijn om de kinderen in 2035 rekenen, lezen en schrijven te leren? Speciaal voor het onderwijs volgt er een nieuwe pensioenregeling.
Een stukje van onze kenniscultuur is aan het verdwijnen. De wereld verandert door de mensen die erin wonen. De handstaven waarmee gewerkt wordt, zijn al verroest. Echter duurt het smeren van de machines heel erg lang. Eén ding kan ik je wel zeker vertellen. Dat is dat tijd voorbij kruipt. En daar hoef je niets voor te doen. In 2035 zijn vakken als Nederlands en muziek verdwenen. Schrijven we alles enkel op met cijfers en is de gezondheidszorg nog ingewikkelder geworden dan dat deze nu al is. Zorg voor de basis is geheel aan de orde van de dag. Juist in 2020.
Uitgelichte afbeelding: Fred Kearney on Unsplash
