Vind jij lange weekenden ook altijd fijn? Ik kreeg flashbacks van mijn schooltijd. Dat ik met een paar dagen vrij niet meer wist wat te moeten doen. Vervelen deed ik mij niet, maar ik voelde een kriebelig gevoel. Alsof ik niet helemaal goed in mijn vel zat. En als gezellige plannen dan een vervelende wending krijgen, is het helemaal feest. Ik zou een logeerpartijtje hebben, maar dit ging helaas niet door. Om mezelf iets te doen te geven, had ik een zwerfkeientocht door de Loenermark bedacht. Dat ging niet zoals ik vooraf had bedacht.
Een zwerfkeientocht door de Loenermark
De Veluwe als achtertuin. Dat heb ik en dat kunnen veel mensen niet zeggen. Iedere keer hetzelfde stukje wandelen is niet leuk. daarom heb ik de auto gepakt en ben een goede tien kilometer gereden om ergens anders te wandelen. Bij Geldersch Landschap en Kastelen heb ik een route van 7,5 kilometer gevonden. Een zogenoemde zwerfkeientocht. Dat klonk perfect voor een middag. Zoals het gaat heb ik de auto geparkeerd en de rugzak omgehangen en ben de juiste routepijlen gaan volgen.
Het ging niet lekker
Fotograferen is een hobby. Daarvoor heb ik in januari een camera gekocht en die had ik ook meegenomen. Helaas kreeg ik bij het aanzetten van het toestel een melding ‘geen geheugenkaart. Shit. Ik had dus een camera bij me zonder functionele waarde. Daarop heb ik mijn telefoon gepakt, maar de kwaliteit daarvan vind ik minder te sturen. Ik volgde een witte pijl naar het Schapenkooi. Twee hekjes door en ik stond middenin het weiland. Waar geen enkel schaap te bekennen was. Alleen hun restanten, want toen ik even niet oplette, trapte ik middenin een drol. Getsjie.
Hoge dennenbomen
Een zwerfkeientocht door de Loenermark is leuk! Al gaat het met obstakels. Ik vervolgde mijn weg, maar de verkeerde kant op. De pijlen wezen naar de richting waar ik zojuist vandaag kwam. Ik heb me er niks van aangetrokken en ben stug verder gelopen. Door mooie kavels met hoge dennenbomen. Dat wat ik prachtig vind. Met een keertje rechtsaf- en linksaf slaan kwam ik uit aan de rand van een prachtig heideveld. Dat in de zomer in bloei staat. En verrek: een witte pijl op een zwerfkei.
Opgeladen energie
Een stuk verder vond ik het vreemd dat ik zolang rechtdoor moest lopen. Het stelletje dat voor mij liep, was verdwenen. Bij toeval zag ik een parkeerplaats. Daar waar mijn auto stond! Ga weg met de rest van de route, dacht ik. Ik ben in de auto gaan zitten en weggereden naar de Action. Even mij onder de mensen begeven. Kopen, kopen, kopen. Dat het tochtje niet helemaal goed verliep, maakte daarna niet meer uit. Mijn energie was opgeladen.
Een impressie van het gebied:
