Mijn hart tikt sneller terwijl mijn schedel zich strakker om mijn hersenen trekt. De druk van alle ideeën. Van alles dat ik wil doen, slokt mij op. Hoewel ik mij nu ongelooflijk veel beter voel, geeft elke dag een uitdaging. Voornamelijk de uitdaging om eens op de bank te gaan zitten. Dat zit niet in mijn natuur. Daarom is het zo fijn om even de Veluwe op te kunnen lopen. De drukte ontvluchten. En niet door benauwde straten te dwalen.
De drukte ontvluchten..
De drukte ontvluchten
Het is wat ik wens
Niet hollen door straten
Waar mensen leven
Van ’s morgens vroeg
Op hun werkplek
Tot in de avond
Op weg naar huis
Ik wil struinen
Door het zand
In de bossen
En heuvelige duinen
Waar vogels met me meevliegen
En de wind door mijn haren strijkt
Waar ik niet word gezien
Als de dag niet meer verder reikt
Vrij zijn om te vallen
De regen maakt modder
Zuigt aan mijn wandelschoenen
Druppels vallen van de bladeren
En als daarna de zon weer schijnt
Valt mijn mond open
Ik sta in een prachtig bloemenveld
Waar ik meer voel dan hopen
Het tintelt in mijn tenen
Kriebels gaan door mijn borst
De aarde laat mijn energie opladen
Vertelt mij waar ik niet voor koos
Ik loop, huppel en ren voort
Mijn tempo laat ik achter
Tijd wil ik te kiezen hebben
De paden worden zachter
Ik schrijf mijn eigen muziek
De geluiden en de akkoorden
Daarin klinkt veel getjilp
De zon lacht door de bomen
De drukte ontvluchten
Laat mij dichter tot mezelf komen
Op de weg naar huis
Navigeer ik op mijn dromen
Horizon
Aan de horizon veranderen de kleuren langzaam naar die van de nacht. Vaak ben ik ’s avonds nog bezig met de computer. Mijn lichaam voelt te vaak verkrampt aan. Dat wil ik écht doorbreken, want daar word ik gezelliger van. Wat ook helpt is het ontvluchten aan, mijn eigen, drukte.
Herken jij elementen uit het gedicht voor jezelf?
