Het stemmetje in mijn hoofd zegt | Gedicht

Dat mijn wenkbrauwen zijn gefronst en dat jij daar bang van wordt, is niet mijn schuld. Toch prefereer ik een glimlach, maar dat is niet altijd even gemakkelijk.

Een strenge blik hoeft niets te betekenen
Een waarschuwing bedoelt als goed advies
Laat je met je vingers rekenen
Welke prioriteit jij boven het anderen verkiest

Iedere cel van ons lichaam
Zit onder de emoties gesmeerd
Voor sommigen zijn ze spraakzaam
En voor anderen is het geacteerd

Wat je voelen wil is geheel aan jezelf
Je eigen interpretatie is je eigen goed
Want die strenge blik is namelijk van mezelf
Maar het zegt niets over wat jij doen moet

Een stemmetje in mijn hoofd
Zegt iets wat ik al heel lang weet
Het fluistert dat ik moet lachen
Omdat ik dat nog weleens vergeet
Dat ik mijn mondhoeken moet omkrullen
En dan besef ik mijn dag is nu compleet

Het mag donderen met bliksemschichten
En de stranden teisteren met vloedgolven
Je mag tekeer gaan met appberichten
Maar op het land zijn er geen zeewolven

Gevoelens bestaan er nou eenmaal
Ook in de minuut dat ik dat niet wou
Een zak chips prefereren boven een fruitschaal
Is het enige waar ik nog op kauw

Ik zeg je alleen sorry als ik het meen
Als ik je heb gekwetst of laat staan
Wanneer ik huil, grien en ween
En ik alleen nog maar staar naar de maan

Een stemmetje in mijn hoofd
Zegt iets wat ik al heel lang weet
Het fluistert dat ik moet lachen
Omdat ik dat nog weleens vergeet
Dat ik mijn mondhoeken moet omkrullen
En dan besef ik mijn dag is nu compleet

Je knokkels breken van de druk
Je ogen lekken als een gezonken wrak
Maar uiteindelijk geven we elkaar die hug
En delen we een stukje aardbeiengebak

Lees ook: Spierpijn van het lachen
Of kies voor het gedicht: Kiezen voor het leven van Ilona.
Uitgelichte afbeelding: Photo by Roman Bilik on Unsplash