Mijn nekspieren zijn stijf
Tintelingen door mijn rug
Zweet op mijn handen
Geklemd om de pols
Met een bonzend hart
Schuifel ik stil vooruit
Angstig kijk ik rond
Wachtend op het geluid
Die ik moet zoeken
Maar niet kan vinden
Ik hoor het stil
Ruizen langs het licht
Schoenen tikken op hout
Als hele doffe klanken
Die de ruimte vullen
Net als mijn hartslag
Die steeds sneller pompt
Met nat uitziende handen
Wachten is niet prettig
Het vreet me op
Binnenin waait de wind
Daar is het onrustig
Druk op de deurbel
Op het gevraagde tijdstip
Is het een sollicitatiegesprek
Of een gevraagde date
Is het een bootreis
Of een vliegtuig sprong
Is het de huisarts
Of een gammele brug
Leuk is het niet
Maar zenuwen zijn normaal
Door heel het lijf
Voel je het stromen
Open gaat de deur
Wagenwijd naar je dromen
De spanning giert verder
Mijn oksels zijn nat
Een glas valt stuk
Maar het komt goed
Is het niet overdag
Dan maar in dromen
Lees ook: Het stemmetje in mijn hoofd zegt | Gedicht
Dit gedicht schreef ik vorige week, omdat ik merk dat mijn lichaam meer vast begint te zitten. Mijn kaken kraken en ik probeer mijn vingerkootjes los te trekken, maar het helpt niets. Misschien maar eens goed douchen 😉
Allerlei andere gedichten over het lichaam zijn te vinden op een lege tafel.
Uitgelichte afbeelding: Jasper Graetsch on Unsplash
