‘Je bent verkleurd.’
Na een kleine twee uur in de zon zitten, heeft dit mijn huid goed gedaan. Een beetje minder wit en de Nederlandse zon straalt op haar best. Ik krijg zin in vakantie, pistachenootjes en Italiaans ijs. Helaas moeten we daar op wachten en weten we niet of de vakantie dit jaar doorgaat zoals nu gepland. Mijn mening is dat we naar buiten moeten blijven kijken en de zon moeten aanbidden, want zonder was de wereld nog donkerder 😉. Daarom schreef ik het gedicht:
Voor de zon dans ik mijn dans
Voor de zon dans ik mijn dans
Een zonnebril voor mijn ogen
De muziek maakt een losse sfeer
Tilt mij op naar de horizon
Waar ik mij zo licht voel als een veer
Voor de zon dans ik mijn dans
Handen omhoog naar de blauwe lucht
Warme stralen verwarmen mijn gezicht
Voetjes gaan van de vloer
Omdat dat de zwaartekracht verlicht
Zonnestralen, strandballen en cocktails
Laten mij van de zomer genieten
Het zeewater tot op kniehoogte gestegen
Val ik achterover in de zoute plas
Waar ik dobberend in het water heb gelegen
Zonnestralen, strandballen en cocktails
Mijn voeten in het zand gestoken
Lees ik de bladzijden van een fantasie
Geconcentreerd en onafgebroken
En luister ik naar geluiden in symfonie
Voor de zon dans ik mijn dans
Totdat deze oranje en rood kleurt
Een witte stip aan de hemel is de maan
De temperatuur van het zand koelt af
Nu is het moment om naar bed te gaan
Lees meer gedichten: Autisme verwoord in een gedicht
Heb ik het zomergevoel te pakken?
Oeh! Heb je het zomergevoel nu niet helemaal te pakken? Ik wel! Het is aanpassen, maar ik heb de slippers aangetrokken en ben in een tuinstoel gaan zitten met mijn benen omhoog. Mijn ogen volgen de regels van het boek en mijn gezicht is een tintje gekleurder geworden van de zon. Zodra ik de kans krijg en dat is hopelijk morgen, zit ik weer met het boek op dezelfde plek. Voor mij is dit even echt ontspannen.
Ik dans mijn dans speciaal voor de zon. Doe jij mee?
Mijn eigen geschreven gedichtenbundel is te koop voor €10 op bol.com en via deze pagina. Check it!
2 Comments
Heel mooi..
Haha, ik ben precies het zelfde met de slippers en voor mij was het geen boek maar een tijdschrift in de zon.
Prachtig gedicht en ik kreeg er inderdaad een warm gevoel van. Alsof de zon scheen terwijl ik dit nu in het donker lees.