Gedichten schrijf ik graag. Daarom was ik afgelopen zaterdag op de zomer-meetup van Inspiratiecollectief Alle Monden. Welke ieder jaar de AMAI Award organiseert. Vooraf had ik mij voorgenomen om er een relaxte dag van te maken. Geen workshop, niet doen wat ik niet wil doen, maar genieten. Daarom had ik mijn kleedje in de zon gelegd en schreef ik gedichten terwijl anderen in een workshop zaten. Het leukste aan deze dag is het ontmoeten van andere dichters die je enkel kent bij Instagramnaam. Wat mij het meest bijblijft, is dat er een gezellige ongedwongen sfeer heerst. Wat al over je neerdaalt als je de boomgaard in komt gelopen. Een beetje als een literair festival, heerlijk. Bij mij in de koelkast staat een Wolkentoetje van Dr. Oetker. Onderstaand gedicht schreef ik daarbij.
Wolkentoetje-luchtig
In mijn nachtelijke dromen over later,
klinkt het harde gelach van een schater.
Waar er wordt gelachen, is het genieten,
ongeremd en zeker zonder limieten.
Met zijn allen op Moeder Aarde om te ontspannen,
kijk ik op de hemel uit vanaf lage dakpannen.
Wolken als fantasie met kleuren van de regenboog,
zit ik stralend hier zo hoog, dat geluk naar binnenvloog,
Als een druppel water in een karaf,
een luchtig wolkentoetje is geen straf.
Waarna ik een toren kan gaan bouwen,
om trots op te zijn als een leger pauwen.
Het is belangrijk om voorzichtig te zijn met je wensen en grenzen,
want voordat je het weet zijn je dagen zwaar en kan ’t plenzen.
Het leven gaat over, rap en vluchtig,
Wees daarom zoet – en – Wolkentoetje-luchtig
Lees je ook het gedicht van vorige week? Fase van het leven
Het volgende gedicht schreef ik zaterdag op mijn kleedje.
Een groep
Binnen een groep
In een groep
Zijn veel mensen
Toch ben ik
Alleen
Een eigen karakter
Een los individu
Gesterkt door je
Omgeving maar nee
Ik voel mij nimmer
Alleen
Een groep
Binnen een groep
In een groep
Mensen op afstand
Ik voel mij niet
Alleen
