Dagboekmomenten vakantie in De Lutte | deel 2

In januari ben ik er een weekje tussenuit geweest. Mijn beste vriendin heeft een natuurhuisje gereserveerd in De Lutte, Overijssel. Vandaag neem ik je mee in het tweede deel van wat ik in mijn dagboek heb opgeschreven. De dagboekmomenten van deze vakantie in De Lutte heb ik opgeschreven in twee artikelen. Het eerste deel van onze avonturen kun je natuurlijk nog steeds lezen. Mijn herinneringen gaan hieronder verder. Sla jij de pagina om?

Rustdag: woensdag 12 januari

Vandaag is bedoeld als rustdag en dat was ook echt even nodig. De ochtend begon namelijk wat onrustig, maar gelukkig heeft niemand in dit bos last van ons.
De oven staat aan waar later heerlijke warme broodjes uitkomen. Vandaag besteed ik voornamelijk tijd aan mijn blog. Reageren op een aantal mensen, maar ook twee nieuwe artikelen staan klaar in de concepten. Ook ben ik begonnen in een nieuw boek, namelijk Bonuskind van Saskia Noort. Wat al goed begint als de zin ‘Mama is dood’ is.
Hoewel de openhaard knapperd, is het ook fijn om even naar buiten te gaan. Dus we maken een wandeling en gaan daarmee een andere kant op. Om te zien of daar nog iets te ontdekken is.
Boodschappen moeten ook gedaan worden, want anders is er niks te eten. Ik heb sperziebonen gekookt en gebakken in ketjap manis aangevuld met krieltjes en een soort vegetarische hamburger. Helaas zat uiteindelijk alles onder de ketjap manis. Gelukkig hebben we een toetje! Vuur stoken in de houtkachel is mijn hobby. De marsmallows aan een vork prikken en dan boven de gloeiende kolen zorgt wel voor een avondprogramma.

Café in Bad Bentheim: donderdag 13 januari

Ook ik heb soms ochtenden dat het allemaal niet wilt. Dat had ik ook op deze donderdag, want uit bed komen ging al niet en ik was gewoon heel erg sloom. Maar weer een leuke dag voor de boeg, want we hadden weer een keer naar Duitsland gepland.
Aan de andere kant van de grens ligt het dorpje Bad Bentheim. Nadat we de auto hadden geparkeerd, liepen we een trap omhoog dat tussen de huizen door naar de kern van het kleine stadje liep. Eén ding viel al op en dat waren zwarte vlaggen, wat nooit echt een goed teken is. In het midden van Bad Bentheim staat Burg Bentheim, een kasteel. Helaas was deze op doordeweekse dag gesloten. Dat vond ik super jammer, want eigenlijk weet iedereen hoeveel ik van kastelen houd.
Wat wel open was in het stadje, is een cafeetje. Daar heb ik echt de lekkerste chocolademelk gehad. Heerlijk zoet en de slagroom bleef een beetje aan mijn lippen kleven. Daarbij had ik een soort bol waar kersen en slagroom inzat. Oeh, wat was dat genieten.
We hebben eten besteld bij de plaatselijke tent in De Lutte. Voor mij een heerlijke haassaté met frietjes en een salade. Het was echt heel erg lekker.

Die avond gebeurden er vreemde dingen. Toen we ’s middags op de bank zaten, zagen we dat er met een graafmachine een gat werd gegraven. Het gat was groot genoeg dat ik er zelf in zou kunnen liggen. Een ander feitje dat we eerder in de week ontdekten, was dat er geen bijl lag om het haardvuur mee te verkleinen. Deze zaken hebben we uiteraard met elkaar verbonden. Luguber. De eigenaar van het natuurhuisje kwam aan, om te vertellen dat hij onderhoudt ging plegen. Wij dachten dat hij ook ’s middags was geweest, maar dat was niet het geval. De theorieën namen toen helemaal de vrije loop.
Later op de avond kon ik niets anders meer doen dan huilen, want het was zo fijn om even in de buitenwereld te zijn met Ilona.

Allemaal nieuwe ideeën: vrijdag 14 januari

Vandaag weer een dagje rust. Daarom blijf ik nog even in bed liggen. Hoewel de dag misschien niet zo interessant is voor de dagboekmomenten van de vakantie in De Lutte, gebeurt er toch nog altijd meer dan in het dorpje zelf. Er zit zoveel vreugde in de sketches van Even tot hier dat dat het ontbijt ook een stuk vrolijker maakt. Weer ontbijten met krentenbrood, wat een straf om vakantie te hebben. Haha. Daarna heb ik een nieuw artikel geschreven en bij Ilona mijn plannen op tafel gelegd. Deze ga ik niet allemaal vertellen in dit dagboekmoment, omdat ik er een volledig artikel aan kan wijden.
Het leukste vind ik, dat je zo het bos door kan lopen en dat niets je tegenhoudt. Het geeft een extreem gevoel van vrijheid.
Donderdag hebben we, voordat het donker werd, een aantal voerballen voor vogels opgehangen. Daar profiteren we nu van, omdat de vogeltjes steeds langsvliegen. Het is iets vrolijks om naar te kijken. Van roodborstjes tot aan pimpelmeesjes en boomklevers.
De laatste avond breekt veel te snel aan. Zo komt dit tweede deel van de dagboekmomenten van de vakantie in De Lutte alweer aan het einde. Samen met Ilona speel ik nog even Skip-bo, want dat is toch nog even leuk. Uiteraard kan ik het niet laten om de houtkachel nog even op te stoken. De laatste marsmallows hebben we dan ook fijn opgemaakt.

Kasteel Burg Bentheim: zaterdag 15 januari

Het is nog donker wanneer ik wakker word. Daarom blijf ik nog even in bed liggen. Niet dat dat erg is, want buiten is het nog altijd bewolkt. Ik ben alleen hartstikke wakker en voel de behoefte om te gaan opruimen. Ondanks dat we dit huisje vandaag gaan verlaten, ben ik opgetogen en blij. Want we gaan opnieuw naar Bad Bentheim, maar dit keer om het kasteel te bezoeken. De spullen gaan in de auto en we zwaaien nog even naar het huisje voordat we de Lutterzandweg afrijden.

Een paar kilometer over de Duitse grens ligt dus het bruisende (heel stil bruisend) stadje Bad Bentheim. In vergelijking met donderdag is het er inderdaad veel drukker, maar dat was het al snel. Overigens met voornamelijk Nederlandse bezoekers.
Burg Bentheim is groot én prachtig. Alle kamers heb ik gezien, op de kasteelmuur, in de toren, de kerkers met twee gevangeniskamers, een kerker met een verzameling munten die je erin kon werpen en veel luxe kamers in het hoofdgebouw. De waterput die in gebruik was totdat het kasteel werd aangesloten op het waternet, omschrijf ik als pure armoede.
Maar wat heb ik genoten, want oude meuk is leuk!

Afsluiten van dagboekmomenten vakantie in De Lutte

In het cafeetje heb ik een heerlijke pretzel en taart opgegeten voordat we weer terugrijden naar Nederland. De vakantie zit erop. Hoewel het januari is en het nieuwe jaar net is begonnen, mag het van mij al over zijn (grapje). Maar ik heb het ongelooflijk fijn gehad.
De cirkel lijkt rond te zijn, want ik blijf nog een nachtje bij Ilona overnachten, zodat ik niet direct 140 kilometer naar huis hoef te rijden. Dat geeft namelijk een beetje rust. En wat de cirkel echt rondmaakt, is dat we Wie is de Mol kijken. Net zoals we de vakantie zijn begonnen een week eerder.