Ondertussen is het negen jaar geleden dat ik voor het eerst mijn middelbare school binnenstapte. Deze maandagochtend zette ik mijn fiets in de fietsenkelder en wandelde de trap op naar de aula. Hier kwamen alle eerstejaars bij elkaar. We werden opgewacht door de afdelingsleider en de drie mentoren. Alle leerlingen werden namelijk over drie klassen verdeeld. Doodzenuwachtig als ik was, kwam ik de aula in. Vervolgens ging ik aan één van de ronde tafels. Een lege tafel. Ik was benieuwd wat er ging gebeuren. Eén voor één werden alle namen voorgelezen. We moesten naar voren komen en volgden onze mentrix naar de eerste verdieping.
In het lokaal Frans kregen we uitleg over hoe het rooster werkte, kregen we te horen van welke docenten wij les kregen en natuurlijk de regels die gelden op de school. Zoals het halen van het telaat-briefje en de groene kaart. Vervolgens liepen we een ronde door de school. Ik zat op een kleine school met misschien vijftien lokalen. Ik kan het nog zo voor de geest halen. Ook al weet ik dat de hele school is verbouwd vijf jaar geleden. Precies nadat ik wegging. Maar ik dwaal af. In een deel van de fietsenkelder stonden tafels opgesteld waarop allerlei tassen lagen. Groene tassen met een naamsticker. Ik gaf bij de persoon aan dat ik mijn tas meenam en fietste terug naar huis.
Gelukkig niet alleen
Wat niemand wilt op de eerste schooldag, is dat je geen aansluiting vind. Gelukkig lukte het mij op de eerste dag om aan de praat te raken met een jongen die dezelfde kant op woont als ik. Wat een feest! Om deze reden fietsten we samen terug. Populair ben ik nooit geweest. Hoewel, misschien ook wel. Ik was de grote agenda van de school. Hier heb ik ook een Levensherinnering over geschreven.
Een jaar lang ben ik samen met deze persoon terug naar huis gefietst. Echter is dit helaas verwaterd. Net als de meeste schoolcontacten. Echter krijg je vaak de meeste aansluitingen als je alleen bent. Dat is tenminste mijn inzicht. Mensen durven vaak niets te zeggen als je met een groepje bent.
13 Comments
Ik herinner mij die dag ook nog heel goed. Toen het eerste meisje naar voren werd geroepen keek ze zo arrogant dat ik hoopte niet bij haar in de klas te komen, dus wel. Nu 25 jaar later is zij een van mijn beste vriendinnen nog steeds
Heel leuk om te lezen. Ik ben nu nog steeds de wandelende agenda van de klas.
Mijn eerste schooldag op de middelbare school was eigenlijk heel leuk. Ik kende heel veel kinderen uit mijn klas waarmee ik al eerder om ging. Nu nog steeds vind ik het erg leuk met hun.
Helemaal mee eens. Het is ook lastiger om aansluiting te zoeken bij een groepje. En niet alle groepjes zijn aardig! Ik ga nu soms zelfs het liefst ergens alleen heen omdat ik dan makkelijker met verschillende mensen kan gaan praten.
mijn eerste schooldag was best wel leuk! Leuk verhaal om zo te lezen:)
Leuk om te lezen! Ik vond al snel aansluiting op mijn eerste schooldag, en ik ben nog steeds met (ongeveer) hetzelfde groepje bevriend. Dat is dus al best lang, want ik zit nu in de vijfde klas 🙂
Leuk voor later dat je dit soort herinneringen bijhoudt! Ik vind het altijd zo jammer dat een mens zoveel vergeet…
Mijn eerste schooldag is wat langer geleden. Maar ik herinner me hem nog goed. Een speciale dag
Jammer eigenlijk he dat schoolcontacten verwateren? Als ik denk aan mijn eerste middelbare schooldag…word ik weer misselijk haha (was zo zenuwachtig) 🙂
Heel erg jammer dat ze zijn verwaterd. Maar momenteel niks meer aan te doen, haha.
Ik kan mij de eerste dag minder goed herinneren, het is dan ook al behoorlijk wat jaren terug. Ik kan mij nog wel goed de schoolreisjes en het examengalafeest herinneren.
Ik kan me van mijn eerste dag niet super veel meer herinneren. Al weet ik wel dat we al een brief thuis hadden gehad met naar welk lokaal we moesten. Ik zat dan ook op een redelijk grote school. Qua populariteit ik was niet super populair maar ik ging eigenlijk met iedereen om. Misschien maakt dat me dan ook wel weer populair geen idee haha.
Wat fijn dat je herinneringen nog zover terug gaan, ik herinner mij veel maar lang niet alles, zal wel een reden hebben 😉